Αόρατοι ρεπόρτερ 4: Η κραυγή της Τζοκόντα

Οι πιο γνωστοί πίνακες όλων των εποχών εξαφανίζονται ταυτόχρονα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ο Φίλιππος, ο αρχηγός της φοβερής δημοσιογραφικής ομάδας των “Αόρατων Ρεπόρτερ”, θα πρέπει να λύσει το τρομερό μυστήριο και να αποτρέψει μια παγκόσμια συνωμοσία. Πίνακες που πετούν, ένα κορίτσι με απίστευτα μυστικά, ένα εξωφρενικό λούνα παρκ, μια τραγουδίστρια που μαγειρεύει καταπληκτικά, το κρυφό ελληνικό νησί που αρχίζει από σίγμα, μια ματιά στην ιστορία της τέχνης, ταξίδια και ιπτάμενα κυνηγητά! Ο Φίλιππος θα αναζητήσει στοιχεία στη Νορβηγία, την Αυστρία, την Αμερική, τη Γαλλία, τη Σουηδία. Κι όμως, τελικά, η απάντηση θα έρθει από την Ελλάδα… Μια διασκεδαστική περιπέτεια για τη μαγεία της τέχνης και τη δύναμη της αλήθειας, με ήρωες τους πιο παράξενους και επιδέξιους ρεπόρτερ του κόσμου!

Άρης Δημοκίδης (Συγγραφέας)

Ο Άρης Δημοκίδης γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Τα αγαπημένα του παιδικά βιβλία ήταν ο “Μικρός Νικόλας”, ο “Θησαυρός της Βαγίας” και “Ο Γλάρος Ιωνάθαν”. Μικρός πήγαινε στο ωδείο, άκουγε ξένη μουσική, έβλεπε όλα τα παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση, έγραφε παιδικά παραμύθια, έφτιαχνε αυτοσχέδιες εφημερίδες. Στην ερώτηση “τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις” απαντούσε δημοσιογράφος ή / και συγγραφέας. Σπούδασε ΜΜΕ και πολιτισμό στο Λονδίνο, αλλά υποστηρίζει ότι τα καλύτερα τα έμαθε πηγαίνοντας σε εκθέσεις, παρουσιάσεις, ομιλίες, ταινίες, συναυλίες, μιλώντας με ανθρώπους και διαβάζοντας εφημερίδες. Δούλεψε ως δημοσιογράφος στο BBC και σε διάφορα αγγλικά έντυπα και πήρε μάστερ στην Πολιτιστική Διαχείριση. Η καλύτερη δουλειά του ήταν στο Μουσείο Παιδικής Τέχνης στο Λονδίνο – η καθημερινή επαφή με πίνακες ζωγραφισμένους από παιδιά τον οδήγησε πίσω στην παιδική του ηλικία, τότε που έγραφε παραμύθια και τα χάριζε σε φίλους. Ύστερα απ’ αυτήν τη δουλειά, άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα παλιμπαιδισμού. Στην Ελλάδα γράφει κυρίως γι’ αυτά που του αρέσουν και τον ενθουσιάζουν, τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτά που τον εκνευρίζουν. Θα ήθελε να πετάει και να γίνεται αόρατος, πιο πολύ όμως θα ήθελε να μπορούσε να μπαίνει μέσα στις ιστορίες των βιβλίων του και να ζει στ’ αλήθεια διασκεδαστικές περιπέτειες μαζί με τους ήρωές του.