Βενετσιάνικες βινιέτες

Βενετία 1797. Η Δημοκρατία της Γαληνοτάτης καταρρέει. Ο γιατρός Λουτζάνι, που έζησε όλη του τη ζωή στο γκέτο των Εβραίων της πόλης, κατηγορείται πως σκότωσε τον Βενετό αριστοκράτη τον οποίο προσπαθούσε να γιατρέψει, όταν κάποιος τον κατήγγειλε ανώνυμα στην bocca di leone. Στο Κάμπο ντέι Μόρι καταργείται ο χρόνος, κι από ένα παιχνίδι των συμπτώσεων βρίσκονται εκεί: Ο Παύλος Ιακωβίδης, που ζωγραφίζει στα χνάρια του Τιντορέτο προσπαθώντας να ξεχάσει την Ελένη, την οποία μαχαίρωσε από έρωτα στη Θεσσαλονίκη το 1908. Η γυναίκα που στέκεται στην αυλή της Παναγίας των Θαυμάτων και θυμίζει τη φτωχή Μανουελίτα, που δεν ταξίδεψε ποτέ, μόνο περπατούσε με τα σακατεμένα της πόδια, ξεκομμένη από τα καραβάνια των προσφύγων, για να ξεφύγει από τους στρατιώτες της Εθνοφυλακής στη Σεβίλη, μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου το 1939. Ο αστυνόμος Ντινόπουλος, που ήρθε από την Πελοπόννησο το 1964, όταν έχασε τη γυναίκα του Αμαλία, και πίνει αψέντι κοντά στον Άγιο Γεώργιο των Γραικών. Η Σιμόν που θα ταξίδευε στη Βενετία, αλλά αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, μια και όταν το 2005 ο τυφώνας Κατρίνα κατέστρεψε τη Νέα Ορλεάνη, όλα τα θυμωμένα καβούρια του κόσμου τρύπωσαν μέσα στο μυαλό της. Πέντε ετερόκλητες ιστορίες που κρέμονται από μια κλωστή, έτοιμη να κοπεί, στη Βενετία που χώνεψε τις χαλασμένες ζωές των ανθρώπων που έζησαν όσο γραφόταν το βιβλίο.