Γιατί έφαγα τον πατέρα μου

“Στα χέρια σας κρατάτε ένα από τα διασκεδαστικότερα βιβλία των τελευταίων 500.000 χρόνων”. (Terry Pratchett) “Ελάχιστοι θα αμφισβητήσουν το ότι στις γνώσεις μας για την προϊστορία συνέτεινε καθοριστικά ο Έρνεστ ό πιθηκάνθρωπος, με τις διηγήσεις του για την εποχή όπου έζησε ό πατέρας του, ό πρόγονος που έδωσε στην εξέλιξη την ξαφνική της ώθηση. Εξέλιξη που έκτοτε δεν ανέκτησε την ισορροπία της… Ή πλέον οξυδερκής και διασκεδαστική προϊστορική φαντασίωση που γράφτηκε ποτέ. Ή Πλειστόκαινη δεν είναι πια ίδια από τη στιγμή που ο Roy Lewis κάρφωσε στο λαρύγγι της το αιχμηρό του χιούμορ”. (Brian Aldiss) “Πώς θα ήταν αν, πίσω στους προϊστορικούς χρόνους, είχατε έναν πατέρα απασχολημένο να ανακαλύπτει τα πάντα κατ’ ουσίαν μόνος του και επομένως να κάνει άνω-κάτω το οικογενειακό του περιβάλλον κάθε δυο βδομάδες; Μα, αν το καλοσκεφτείτε (και ό Roy Lewis το έκανε), σαν τον 20ό αιώνα. Μόνο, δόξα τω Θεώ, πολύ πιο διασκεδαστικά…” (Jean Brunner) “‘Αναμειγνύει την πρωταρχική δύναμη και παραξενιά των παραβολών του Κάφκα και του Καλβίνο με ένα δυνατό καρύκευμα από χιούμορ των Monty Python”. (The City Paper, Βαλτιμόρη) Προσεγγίστε τον Homo sapiens! Αυτό το βιβλίο θα σας καταδιασκεδάσει. Γνωρίστε μια προϊστορική οικογένεια: Τον Έντουαρντ, τον πατέρα, τον ιδιοφυή εφευρέτη που θα αλλάξει την όψη του κόσμου, φέρνοντας τη φωτιά. Τον Βάνυα, τον αντιδραστικό θείο, πολέμιο της προόδου. Τον αφηγητή Ερνεστ, λιγάκι αφελή. Την Έλζυ, την Γκριζέλντα και τις άλλες γοητευτικές δεσποσύνες. Οι απολαυστικοί αυτοί χαρακτήρες γύρω από μια φωτιά, δημιουργούν τον κόσμο, γευόμενοι το μεδούλι από τα κόκαλα. Δείτε τους να ανακαλύπτουν τον έρωτα, να δοκιμάζονται στο ψάρεμα, να παλεύουν με την εξέλιξη. Καταστάσεις κωμικοτραγικές, πρόσωπα ιλαρά ενός κόσμου όπου ό “άνθρωπος”, παρ’ όλα αυτά, είναι ήδη άνθρωπος: καβγατζής, ζηλόφθονος, αγνώμων, εφευρετικός και συνάμα οπισθοδρομικός. “Ένας καθρέφτης πού καλό είναι να τον συμβουλευόμαστε συχνά -και για να γελάμε άλλα και για να σκεφτόμαστε. Οι εφευρέσεις και οι συμφορές του Έντουαρντ, του επινοητικού ανθρωποειδούς, με τον οποίο διαφωνεί ο αδελφός του Βάνυα -οικολόγος της προϊστορικής εποχής- προσδίδουν σ’ αυτό το βιβλίο τη γεύση και την Ιλαρότητα πού του χάρισαν άμεση επιτυχία από την πρώτη κιόλας έκδοση. Ό διάσημος ανθρωπολόγος Theodore Monod ήταν εκείνος πού ανακάλυψε το αποστομωτικό αυτό μυθιστόρημα, και πρότεινε στον Vercors να το μεταφράσει στα γαλλικά. Ό Vercors, όταν το τελείωσε, ομολόγησε πώς είχε να γελάσει τόσο πολύ και τόσο αυθόρμητα από τον καιρό του Μπάστερ Κήτον. Οπωσδήποτε είναι ένας ανατρεπτικός τρόπος -κάτι πού δεν συνηθίζεται- για προβληματισμό σχετικά με την καταγωγή του ανθρώπου, την εξέλιξή του, το κοινωνικό καθεστώς, τις συγκρούσεις των γενεών…

Roy Lewis (Συγγραφέας)

Ο Roy Lewis λέει για τον εαυτό του: “Γεννήθηκα κατά την προϊστορική εποχή, δηλαδή το 1913”. Τέλειωσε το γυμνάσιο King Edward VI στο Μπίρμιγχαμ και κατόπιν σπούδασε στο University College στην ‘Οξφόρδη και στο London School of Economics. Μια ζωή στη δημοσιογραφία -είκοσι χρόνια ως ανταποκριτής στον τομέα εξωτερικών υποθέσεων των Times- γύριζε σ’ ολόκληρο τον κόσμο, συχνά σε μέρη όπου τα πολιτικά δρώμενα του 20ού αιώνα προκαλούσαν αρκετή έξαψη. Έχει γράψει αρκετά βιβλία για την κοινωνική ιστορία. Το “Γιατί έφαγα τον πατέρα μου” ήταν για χρόνια το μοναδικό του μυθιστόρημα. Προς το τέλος της ζωής του έγραψε ένα θεατρικό έργο με θέμα τη ζωή του Σαίξπηρ, το όποιο παίχτηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, καθώς και μία νουβέλα με τον τίτλο “The Extraordinary Reign of King Ludd: an historical tease”, η οποία μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες με τον τίτλο ” Ή πραγματική ιστορία του τελευταίου σοσιαλιστή βασιλιά”. Έζησε στο Λονδίνο, διατηρώντας έναν μικρό εκδοτικό οίκο, με κύριο αντικείμενο την ποίηση. Πέθανε το 1996.

 

Έλση Κ. Τσούτη (Μεταφραστής)