Για ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα

Η συστηματική ανάλυση της νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης, των μηχανισμών που τη διέπουν και των πολιτικών που την κατευθύνουν, μας καλεί σε ένα ριζικά νέο τρόπο θεώρησης της πολιτικής δράσης. Μόνο το ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα, η δημιουργία του οποίου προβάλλει ως ζωτικό αίτημα, θα μπορέσει πράγματι να αντιταχθεί αποτελεσματικά στις οικονομικές δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στον κόσμο.

Pierre Bourdieu (Συγγραφέας)

Pierre Bourdieu (1930-2002): Σπούδασε φιλοσοφία στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι. Το 1964 γίνεται Διευθυντής Ερευνών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, όπου το 1968 ιδρύει το Centre de Sociologie Europeenne. Την ίδια χρονιά γίνεται διευθυντής της σειράς Le Sens Commun των εκδόσεων Minuit, ενώ το 1975 ιδρύει και διευθύνει το περιοδικό Actes de la recherche en sciences sociales. Από το 1981 κατείχε την έδρα της Kοινωνιολογίας στο College de France. Το 1989 ιδρύει και διευθύνει την ευρωπαϊκή επιθεώρηση βιβλίου “Liber”, το 1997 τη σειρά “Liber” στις εκδόσεις Seuil και το 1996 τον εκδοτικό οίκο Raisons dʼAgir. Τα σαράντα και πλέον χρόνια διεθνούς επιστημονικής παρουσίας παρήγαγαν ένα τεράστιο επιστημονικό έργο εμπειρικής και θεωρητικής έρευνας το οποίο, μεταφραζόμενο στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ενέπνευσε ένα σημαντικό αριθμό ερευνών σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους. Ο πιο πολυμεταφρασμένος επιστήμονας του τέλους του εικοστού αιώνα, στοχαστής με παγκόσμια αναγνώριση και έργο που σημαδεύει τη συζήτηση των ιδεών στον αιώνα μας, ο Bourdieu είναι ταυτόχρονα και ο μαχητικός διανοούμενος που στρατεύεται στις πιο σημαντικές υποθέσεις του καιρού μας. Τα βιβλία του, όπως -μεταξύ πολλών άλλων- “Les heritiers” (Minuit 1964), “Lʼ amour de lʼart” (Minuit 1966), “Le metier de sociologue” (Mouton-Bordas 1968), “La reproduction” (σε συνεργασία με τον J.-C. Passeron, Minuit 1970), “La distinction” (Minuit 1979), “Le sens pratique” (Minuit 1980), “Ce que parler veut dire” (Fayard 1982), “Homo academicus” (Minuit 1984), “Lʼontologie politique de Martin Heidegger” (Minuit 1988), “La noblesse dʼEtat” (Minuit 1989), “Les regles de lʼart” (Seuil 1992), “La misere du monde” (Seuil 1993), “Raisons pratiques” (Seuil 1994), “Meditations pascaliennes” (Seuil 1997), “La domination masculine” (Seuil 1998), “Les structures sociales de lʼeconomie” (Seuil 2000), αποτελούν θεμελιώδη έργα και σημεία αναφοράς στην ιστορία της κοινωνιολογικής σκέψης. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί τα παρακάτω έργα του: “Μικρόκοσμοι: τρεις μελέτες πεδίου” (Δελφίνι 1992), “Οι κληρονόμοι: οι φοιτητές και η κουλτούρα τους” (σε συνεργασία με τον J.-C. Passeron, Καρδαμίτσα 1993), “Κείμενα κοινωνιολογίας” (1η έκδ. Δελφίνι 1994, 2η έκδ. Στάχυ 1999), “Η ανδρική κυριαρχία” (1η έκδ. Δελφίνι 1996, 2η έκδ. Στάχυ 1999, 3η έκδ., σε νέα μτφρ., Πατάκη 2007), “Για την τηλεόραση” (Πατάκη 1998), “Αντεπίθεση πυρών I” (Πατάκη 1998), “Για ένα Πανεπιστήμιο σε κατάσταση κινδύνου” (σε συνεργασία με τους C. Charle, B. Lacroix κ.ά., Πατάκη 1999), “Γλώσσα και συμβολική εξουσία” (Καρδαμίτσα 1999), “Νόστιμον ήμαρ” (Καρδαμίτσα 1999), “Πρακτικοί λόγοι” (Πλέθρον 2000), “Για ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα. Αντεπίθεση πυρών ΙΙ” (Πατάκη 2001), “Μάθημα πάνω στο μάθημα: κοινωνιολογία και αυτο-κοινωνιοανάλυση” (Καρδαμίτσα 2001), “Η διάκριση” (Πατάκη 2002), “Για την εκπαίδευση του μέλλοντος” (Νήσος 2004, “Για την επιστήμη και τις κοινωνικές χρήσεις της” (Πολύτροπον 2005), “Οι κανόνες της τέχνης” (Πατάκη 2006), “Η αίσθηση της πρακτικής” (Αλεξάνδρεια 2006), “Επιστήμη της επιστήμης και αναστοχασμός” (Πατάκη 2007), “Σχεδίασμα για μια αυτοανάλυση” (Πατάκη 2007).

 

Καίτη Διαμαντάκου (Μεταφραστής)

Η Καίτη Διαμαντάκου (1967) είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό, εκπαιδευτικό και ερευνητικό αντικείμενο το αρχαίο δράμα και την πρόσληψή του από τη νεώτερη, ελληνική και παγκόσμια, δραματουργία και θεατρική πρακτική.

 

Νίκος Παναγιωτόπουλος (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Απόφοιτος της κοινωνιολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Eπιστημών του Στρασβούργου. Διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολεμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Υπήρξε ερευνητής του Κέντρου Ερευνών για την παρέκκλιση και την εγκληματικότητα του Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών επιστημών της Μπεζανσόν (1987-1988), ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και του Ελληνικού Κέντρου Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογίας της Ecole des Hautes Etudes του Παρισιού και του College de France, υπό τη διεύθυνση του Pierre Bourdieu, του Κέντρου Ερευνών στις Κοινωνικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου των Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και του Κέντρου Κοινωνιολογίας του Δικαίου και της Δικαιοσύνης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, στο πλαίσιο των οποίων συμμετείχε σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα και συνέδρια. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος του ευρωπαϊκού Δικτύου: “Ή αστική εγκληματικότητα και η θεσμική της διαχείριση”, γενικός διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τα Θέματα Ισότητας, και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Επιστημονικού Ομίλου “Λόγοι Δράσης”. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκεντρώνονται στην κοινωνιολογία της παρέκκλισης, την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και της κουλτούρας και την κοινωνιολογία της γνώσης. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών “Actes de la Recherche en Sciences Sociales”, “Regards Sociologiques” του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών του Στρασβούργου και της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης του Βιβλίου (“Liber”). Διευθύνει τις σειρές “Λόγοι Δράσης” και “Μεταστροφές” των εκδόσεων Πατάκη, έχει μεταφράσει και έχει επιμεληθεί την έκδοση βιβλίων από τα γαλλικά.