Γλαύκος Θρασάκης

Αγαπώ αυτό το βιβλίο περισσότερο απ’ όσα έχω γράψει. Ο λόγος είναι απλός: είναι το μόνο μυθιστόρημα που υιοθετώ απόλυτα σαν έκφραση του εγώ ως τρίτου. .. Θα το έλεγα βιομυθιστόρημα, αυτομυθιστόρημα ή και αντιβιογραφία… Ο Γλαύκος θρασάκης με συντροφεύει από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η εισαγωγή αποτελεί ήδη τμήμα διηγήματος της συλλογής “20΄:20΄” (1971) και το πρώτο μέρος ανήκει στον τόμο διηγημάτων “Η Κάθοδος” (1974). Ακολούθησαν σε αυτόνομους τόμους τα “Γ. Θ.: Μυθιστόρημα” (1974), “Γ. Θ.: Η επιστροφή” (1975), “Γ. Θ.: Μπερλίνερ Ανσάμπλ” (1975), που αργότερα ενοποιήθηκαν σε μια μονότομη έκδοση (1975). Το 1979 προστίθεται ένας τέταρτος τόμος: “Τα απόκρυφα του Γ. Θ.” Αυτό το υλικό (με συνεχείς τροποποιήσεις, αναδιάταξεις κεφαλαίων, προσθαφαιρέσεις ενοτήτων) αποτέλεσε και τον βασικό κορμό των δυο προηγούμενων συγκεντρωτικών “εκδοχών” του μυθιστορήματος (1990, 1996), καθώς και των δύο μεταφράσεων στα γαλλικά (Un poete est mort, 1978) και στα αγγλικά (The Few Things I Know About Glafkos Thrassakis”, 2002). Η παρούσα έκδοση αποτελεί αναθεωρημένη και ξαναδουλεμένη μορφή του κειμένου. Β. Β. Ένας ανώνυμος βιογράφος-ερευνητής αναλαμβάνει να ανασυστήσει τη ζωή και το έργο του Γλαύκου Θρασάκη, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του αινιγματικού συγγραφέα Λάζαρου Λαζαρίδη (1933-1978), που έζησε για χρόνια εξόριστος στο εξωτερικό (Βέλγιο, Ιταλία, Αμερική, Γερμανία). Η συγκέντρωση και ο ερμηνευτικός σχολιασμός του δημοσιευμένου και ανέκδοτου έργου του συνοδεύει την αναζήτηση στοιχείων για τη ζωή του και κυρίως την προσπάθεια εξιχνίασης του μυστηριώδους θανάτου του. Μόνο που η ψυχολογικά εξουθενωτική έρευνα μετατοπίζει διαρκώς το αρχικό ερώτημα “Ποιος είναι ο Γλαύκος Θρασάκης;” και ο αναγνώστης δεν παύει να αναρωτιέται ταυτόχρονα “Ποιος μιλά περί Γλαύκου Θρασάκη;” Ο Β. Βασιλικός, στην πιο χαρακτηριστική στιγμή της ωριμότητάς του, κινείται με επιδεξιότητα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ τεκμηριωτικού λόγου και μυθοπλασίας και ο Γλαύκος Θρασάκης υπονομεύει διαρκώς τις αναγνωστικές προσδοκίες και καταστρατηγεί τις διαχωριστικές γραμμές των λογοτεχνικών ειδών. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο συνδυάζει στοιχεία της λογοτεχνικής (αυτο)βιογραφίας με το (ψευδο)δοκίμιο, αναμιγνύει μοτίβα του αστυνομικού μυθιστορήματος με το ψυχολογικό θρίλερ και τροφοδοτεί το πολιτικό ρεπορτάζ με έναν διάχυτο λυρισμό, συμφιλιώνοντας εν τέλει την παραδοσιακή μυθιστορηματική απόλαυση με νεωτερικές και μετανεωτερικές αφηγηματικές τεχνικές.

Βασίλης Βασιλικός (Συγγραφέας)

Ο Βασίλης Βασιλικός του Νικολάου γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University – Drama School, SRT – School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των “12” (1961, για την τριλογία “Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ΄ αγγέλιασμα”), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το “Τελευταίο Αντίο”) το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.

 

Ελένη Κεχαγιόγλου (Υπεύθυνος Σειράς)

Η Ελένη Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1969. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Υποψήφια διδάκτωρ του Παν/μίου Αιγαίου, με θέμα “Το θέατρο στην εκπαίδευση”, το 2004 ήταν στη συγγραφική ομάδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου γράφοντας για τη Θεατρική Παιδεία στην “Ανάπτυξη των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών”. Από το 1997 εργάζεται ως επιμελήτρια κειμένων, ενώ από το 1997 έως το 2001 δίδαξε λογοτεχνία στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου. Το 2003-2004 ήταν υπεύθυνη εκδόσεων του προγράμματος “Εξειδίκευση και Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών” στο Πανεπιστήμιο Αθήνας. Από το 2007 έως το 2010 διηύθυνε τη λογοτεχνική σειρά στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Μετά την αναστολή λειτουργίας των τελευταίων, διατήρησε από το 2011 έως το 2017 την ευθύνη των ειδικών εκδόσεων στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ). Σήμερα εργάζεται ως επιμελήτρια-υπεύθυνη εκδόσεων στις Εκδόσεις Πατάκη. Μεταξύ 2006-2013 δίδαξε επιμέλεια και διόρθωση κειμένων στο Εργαστήρι Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ, έχοντας διδάξει αντίστοιχα σεμινάρια στο ΕΚΕΜΕΛ. Σήμερα διδάσκει στη Σχόλη των Εκδόσεων Πατάκη. Έχει εργαστεί ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών (στο Βήμα 99,5 FM και σε σταθμούς των Ιωαννίνων). Κείμενά της έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά (“Διαβάζω”, “Index”, “The Books΄ Journal”, “Ποιητική”, κ.ά.) και στο blog πολιτισμού dim/art.