Γράμματα σ’ έναν πολύ νέο ποιητή

Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστους μικρούς Έχω τη συνήθεια κι ανοίγω, όταν μου χτυπούν το κουδούνι, χωρίς να κοιτάξω απ’ το ματάκι ή να ρωτήσω ποιος είναι και κάποια μέρα – το ξέρω – θα το μετανιώσω: θ’ ανοίξω και θα στέκομαι εγώ στο κατώφλι, δώδεκα χρονών, ξυπόλητος, με τις Περιπέτειες του Τομ Σόγερ κάτω από τη μασχάλη κι ένα σουγιαδάκι στην τσέπη και θα με κοιτάζω χωρίς να μιλάω.