Δεν είναι τούτο τ’ άδικο…

Ηταν Απρίλης του 1939 όταν ο Σάββας, από τον Άγιο Θωμά Μεσολογγίου, 40 και… χρόνων, μοναχογιός, με κληρονομημένο από τον πατέρα του βιος και τέσσερις αδερφές στο κατόπι του να τον υπηρετούν –για πάντα πίστευε ο ίδιος, ίσαμε να τους γυαλίσει στο μάτι κάποιος αρσενικός, ήταν η αλήθεια– παντρεύτηκε τη δεκαοχτάχρονη Ερατώ, από το Κρίκελλο Ευρυτανίας. Ήταν πανέμορφη η Ερατώ κι είχε, βασικό αυτό για τον Σάββα, προίκα μεγάλη, ατόφιο χρυσάφι, σε λίρες μετρημένη. Η ευτυχία τους, αν και προμηνυόταν απέραντη, περιορίστηκε σε λίγο ξάστερο ουρανό, μοιρασμένο σε δυο μικρά ματάκια, και κάμποσο απ’ του ήλιου το χρυσάφι στα μαλλάκια του ενός και μοναδικού τους μωρού. Γρήγορα ήρθε ο πόλεμος, άγριο δρολάπι, ορμητικό και βίαιο, με τρεις, όχι έναν, αβυσσαλέους εχθρούς –τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους– και μαστίγωσε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη δοκιμάζοντας ανθρώπους και πράγματα. Προπαντός ανθρώπους… Νέοι ήταν εκείνοι που ανέβασαν στον ιστό της ανάγκης τη σημαία της αντίστασης και του ονείρου. Νέοι εκείνοι που, μες στο άφατο σκοτάδι του φόβου και του θανάτου, μοίραζαν στους ανθρώπους φως με το «Δεύτε» στα χείλη, δείχνοντάς τους τον λυτρωτικό δρόμο του αγώνα. Ο Σάββας, που πέντε παλάμες φως τον μέτρησε η μάνα του σαν γεννήθηκε, διάλεξε το σκοτάδι και την υποταγή στην άνομη δύναμη κι εξουσία. Και δεν ήταν ο μόνος… Τέσσερα χρόνια πέρασαν ίσαμε την απελευθέρωση κι ακολούθησαν ακόμα τρία, που διαπραγματεύεται αυτό το μυθιστόρημα. Εφτά χρόνων ημέρες, από την κήρυξη του πολέμου μέχρι το 1947, κι οι πιο πολλές κόκκινες, αίμα, τριαντάφυλλα εκατόφυλλα…

Φωτεινή Μυλωνά Ραΐδη (Συγγραφέας)

Η Φωτεινή Μυλωνά Ραΐδη γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Κάποια στιγμή, στα νιάτα της, το εγκατέλειψε πιστεύοντας για πάντα. Πολύ γρήγορα όμως διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε άλλος τόπος ιδανικότερος απ’ αυτόν για να κάνει την έξοδό της κι επέστρεψε. Διάλεξε να γίνει δασκάλα για να είναι κοντά στα παιδιά. Αυτά φρόντισαν να διατηρήσει ατόφια την αλήθεια της και αυθεντικά τα συναισθήματά της.
Τα πρώτα της βιβλία ήταν για κείνα, με τα πιο πολλά να αφορούν τα παιδιά των πρώτων τριών τάξεων του δημοτικού σχολείου: “Είμαι η Αλίκη”, “Ο Μάριος κι η αλεπουδίτσα του”, (μία σειρά από έξι βιβλία με διαφορετικούς το καθένα τίτλους), “Μου αρέσει να ταξιδεύω”, “Το μαγικό κουμπί”.
Δύο από αυτά έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς. Το ένα από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το άλλο από τη Γυναικεία λογοτεχνική συντροφιά.
Διηγήματά της επίσης έχουν επιλεγεί για τις συλλογές: “Θα ‘θελα τόσα να σου πω, μπαμπά!” και “Ιστορίες που γράφει η ζωή”.
Με τα δυο της νεανικά μυθιστορήματα, “Νέα σελήνη” και “Καλημέρα, θάλασσα!”. προσπάθησε να συντροφέψει τα παιδιά, που τόσο αγάπησε, στο δύσκολο δρόμο της ενηλικίωσής τους.
“Η Επιστροφή” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα για μεγάλους.