Δημόσιες συμβάσεις στους τομείς άμυνας και ασφάλειας

Με την Οδηγία 2009/81/ΕΚ καλύφθηκε το νομικό κενό που είχαν αφήσει οι προγενέστερες Οδηγίες 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ για την κατάρτιση των δημόσιων συμβάσεων στον τομέα της Άμυνας. Ωστόσο, η ατολμία και η αναποφασιστικότητα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας οδήγησαν σε ένα θεσμικό κείμενο το οποίο δημιούργησε μεγαλύτερες ερμηνευτικές δυσχέρειες από εκείνες που προσπάθησε να επιλύσει. Η Ελλάδα ενσωμάτωσε την Οδηγία 2009/81/ΕΚ με τον Νόμο 3978/2011. Τρία χρόνια μετά τη θέση σε ισχύ του συγκεκριμένου νόμου, η εφαρμογή του είναι περιορισμένη, ενώ μικρός είναι και ο αριθμός των εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί προς υποβοήθηση των χρηστών του. Στο παρόν βιβλίο οι συγγραφείς αξιοποιούν την προσωπική τους συμμετοχή στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία του Νόμου 3978/2011 καθώς και την πολυετή εμπειρία τους σε θέματα δημόσιων συμβάσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, και αποπειρώνται να απαντήσουν εύληπτα σε αρκετά από τα ερωτήματα που σχετίζονται με την καθημερινή εφαρμογή του. Η διαδικασία αυτή ανοίγει τη συζήτηση για μια ουσιαστική αναμόρφωση του συστήματος προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων. Αναπόφευκτα, κατά την ερμηνευτική διαδικασία, τη δική τους κεντρική θέση καταλαμβάνουν δύο καίρια ερωτήματα: Ποια Ευρώπη θέλουμε; Ποια είναι η θέση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε αυτήν; Στις σελίδες αυτού του βιβλίου παρέχονται απαντήσεις που τροφοδοτούν τον προβληματισμό για τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο.