ΠΕΡΙΛΗΨΗ
[…] Τελικά, οι περιστάσεις και οι δυσμενείς εξελίξεις στα ζητήματα ασφάλειας –εσωτερικής/διεθνούς– με γεωστρατηγικές ποιοτικές διαφοροποιήσεις, καθώς και στις συνέπειες κρίσεων (οικονομικών, κοινωνικών, μετακίνησης πληθυσμών, υπανάπτυξης, κλίματος, περιβάλλοντος, υγειονομικής κ.λπ.) κληροδότησαν στον 21ο αιώνα μόνο αμφιβολίες, αμφισβητήσεις, αβεβαιότητες, ιδίως για την Αφρική και άλλα ευάλωτα γεωγραφικά τμήματα του πλανήτη, και, βέβαια, πρόκληση για δράση, που πρέπει χωρίς καθυστέρηση να αντιμετωπιστούν. Τούτο γίνεται πλέον επιτακτικό στις αβεβαιότητες της νέας κατάστασης, που σηματοδοτεί η εμφάνιση/παρουσία περισσότερων «πόλων» και πέραν του παραδοσιακού δίπολου ΗΠΑ-Ρωσία. Η οικουμενικότητα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στο πεδίο πραγμάτωσης/εφαρμογής τους, παραμένει διεκδίκηση και πρόταγμα, αλλά και πρόκληση/πρόσκληση για όλους. Εξάλλου οι εξελίξεις με την αντιπαράθεση «Δύσης-Ρωσίας» στην Ουκρανία και επέκεινα του πεδίου των εχθροπραξιών στις διεθνείς σχέσεις απειλούν ευθέως την υπάρχουσα έννομη τάξη, όπως τη γνωρίζαμε, με το διεθνές δίκαιο αμφισβητούμενο σε δοκιμασία εφαρμογής και αποτελεσματικότητας. […]
[…] Το κυρίαρχο ζήτημα στο ουσιαστικό πεδίο εξακολουθεί να παραμένει η αποτελεσματικότητα στον ελεγκτικό/παρεμβατικό τους ρόλο των οργάνων διεθνούς προαγωγής και προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τα όριά της (π.χ. Συμβούλιο της Ευρώπης, Ε.Ε. και Ην. Έθνη). Μια αποτελεσματικότητα που συνέχεται, όμως, με τη διαρκή βελτίωση της θέσης του ατόμου και των δικαιωμάτων του, είτε σε ατομικό επίπεδο ή σε επίπεδο ομάδας, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής –εθνικής– κοινωνίας. Εκεί κρίνονται/υλοποιούνται αναγνωρίζονται/προωθούνται νομικές ρυθμίσεις και πολιτικές. Από την ίδια αποτελεσματική εφαρμογή τους, εξάλλου, εξαρτώνται για τη διεθνή κοινότητα, όπως επισημαίνει ο R.J. Dupuy, μέσα από μια διαλεκτική αλληλεξάρτηση, όλα: ειρήνη – ανάπτυξη – δικαιώματα του ανθρώπου.
Σε αυτή την πολιτική πρόκληση, έχουμε υποχρέωση όλοι, αποφασιστικά, κατά λόγο αρμοδιότητας και δυνατότητας, πιστοί στις αξίες του Χάρτη ΟΗΕ και της ΟΔΔΑ, να αντιδράσουμε. Αν και σήμερα φαντάζει μάλλον ουτοπικό, αξίζει, ωστόσο, την προσωπική δέσμευση και τον αγώνα για τον Άνθρωπο, την Αξιοπρέπεια και τις Ανθρωπιστικές Αξίες.
ΠΡΟΣΩΠΑ
Στέλιος Ε. Περράκης (Συγγραφέας)
Ο Στέλιος Ε. Περράκης είναι καθηγητής διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι επίσης: κάτοχος της έδρας Jean Monnet ad personam “Δημοκρατία και Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Ε.Ε.”, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας και Κατάρτισης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Ανθρωπιστικής Δράσης, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ΕCRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης (2003 – ), μέλος της International Humanitarian Fact-finding (2002- ), μέλος της Επιτροπής Έρευνας για το Λίβανο του Συμβουλίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ (Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2006). Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1996 – Μάιος 2000). Επισκέπτης Καθηγητής και διαλεκτής σε Πανεπιστήμια και άλλα ιδρύματα του εξωτερικού. Διδάσκει στις Ανώτατες Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας (ΣΕΘΑ, Ναυτική Σχολή Πολέμου, Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, Σχολή Εθνικής Ασφάλειας κ.λπ.) και στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών. Έχει δώσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό εκατοντάδες διαλέξεις και είναι συγγραφέας 260 μελετών (βιβλία, άρθρα, σχόλια κ.λπ.) που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάνω σε θέματα Διεθνούς Δικαίου, Κοινοτικού Δικαίου και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Διεθνούς προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.
