Διόδια

Καλοκαίρι. Μια παρέα εφήβων ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Φροντιστήριο, καβγάδες με τους γονείς, ραντεβού με τη Μάρω και την Κάτια, ο ερασιτεχνικός σταθμός στην ταράτσα του Δημήτρη του ’94, μπάνια στη θάλασσα, θερινά σινεμά και λίγο διάβασμα. Μετά τις εξετάσεις, σαν σε παλιό χορό, τα ζευγάρια θα χωρίσουν, για να σμίξουν ξανά σε νέους συνδυασμούς, και η παρέα θα διαλυθεί πριν προλάβουν οι φιλίες να ξεφτίσουν. Οι ήρωες πληρώνουν τα διόδια του τέλους της εφηβείας τους. Και το ταξίδι συνεχίζεται… Έργα και ημέρες μιας παρέας υποφηφίων για το Πανεπιστήμιο, που ζουν το τέλος της εφηβείας τους. Ένα μυθιστόρημα που σημάδεψε τη νεοελληνική λογοτεχνία της δεκαετίας του ’80. Τα “Διόδια”, το δεύτερο βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1982, την εποχή που ο συγγραφέας ήταν σχεδόν συνομήλικος με τους ήρωές του. Αμέσως απέσπασαν εγκωμιαστικές κριτικές: “Παραφράζοντας τον Mπελλ, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για “ομαδικό πορτρέτο με μια γενιά”. Γυρίζοντας τις σελίδες των Διοδίων είναι σα να ταξιδεύεις μέσα στην καθημερινότητα μιας ομάδας νέων. Τίποτε απ’ αυτά που συμβαίνουν δεν μοιάζει επινοημένο. Ένα κείμενο που στέκει στέρεα κι απλά στα πόδια του. H καλή αρχιτεκτονική δεν έχει ανάγκη από φανταχτερά υλικά”. – “Τα Διόδια δίνουν το επίπεδο της παραστατικής ικανότητας του συγγραφέα που ελάχιστοι ομήλικοί του διαθέτουν”. – “Γεμάτο αλήθεια και αισιοδοξία, αφελές έτσι όπως μόνον η πραγματικότητα μπορεί να το κάνει, τρυφερό και ανείπωτα ευαίσθητο, είναι ένα βιβλίο ταυτότητα μιας εποχής”. Αποσπάσματα μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γερμανικά και σερβικά. Το 1988,το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε με επιτυχία στη μικρή οθόνη, σε σενάριο του συγγραφέα και σκηνοθεσία του Κώστα Μαζάνη, με πρωταγωνιστές ερασιτέχνες ηθοποιούς. Από τη χρονιά εκείνη ως το 1995, τα Διόδια παρέμειναν εκτός κυκλοφορίας εξαιτίας μιας εκδοτικής διαμάχης. Τα τρία πρώτα βιβλία του Ραπτόπουλου “Κομματάκια”, “Διόδια”, “Τα τζιτζίκια” αποτελούν μια άτυπη τριλογία, που το 2003 εκδόθηκε σε έναν τόμο με τον γενικό τίτλο Η γενιά μου.