Δυστυχία στα δάκτυλα

Το παρόν βιβλίο περιέχει ποιήματα γραμμένα μετά από το 1998 και συνεχίζει την θεματολογία του προηγουμένου (“Ο ουρανός είναι το χώμα”, 1998), το οποίο είχε ως προμετωπίδα τον ακόλουθο στίχο από τα “Τέσσερα Κουαρτέτα” του Τ. Σ. Έλιοτ: “The poetry does not matter” (“Δεν είναι η ποίηση που προέχει”), με τον οποίο ο μεγάλος αυτός ποιητής θέλησε να προσδιορίσει την ποίηση ως, πρωτίστως, πνευματική οδό. Στην συλλογή “Ο ουρανός είναι το χώμα” έχει καταγραφεί ποιητικά η άποψη ότι η ποίηση έχει σημασία όταν είναι μέσον (με αισθητική ποιότητα βεβαίως) που οδηγεί στις πνευματικές αξίες, και σε μιά στάση (εκ μέρους του ποιητή) υπεύθυνη κοινωνικά, ηθικά και πνευματικά, που ο συγγραφέας του παρόντος βιβλίου την ονομάζει συνοπτικά στάση του πνεύματος. Η στάση αυτή πρέπει να κατατίθεται αδιαλείπτως και ποικιλοτρόπως με γενναιότητα και ανιδιοτέλεια, δίχως να λογαριάζεται η επακόλουθη μοναξιά. Τότε το ανθρώπινο πλάσμα, γράφει ο συγγραφέας σε προηγούμενο βιβλίο του (“Πηγάδι με ουρανό”, 1994), βρίσκεται σε αρμονία με την “δύναμη που κάνει το φως/ τρυφερό και χόρτο μαλακό/ το σκοτάδι”.