Δύσκολα χρόνια

Charles Dickens (Συγγραφέας)

Ο Κάρολος Ντίκενς, ορθότερα Τσαρλς Ντίκενς (Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 – 9 Ιουνίου 1870) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος.Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Βικτωριανής Εποχής (19ος αιώνας). Η δημοτικότητά του ποτέ δεν μειώθηκε στη διάρκεια της ζωής του και σήμερα ακόμη η εκτίμηση για το έργο του είναι πολύ υψηλή.Πολλά από τα μυθιστορήματά του, με το έντονο ενδιαφέρον που παρουσίαζαν για την κοινωνική μεταρρύθμιση, εμφανίστηκαν αρχικά στα περιοδικά σε συνέχειες, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν πολύ διαδεδομένο. Σε αντίθεση με άλλους συγγραφείς, οι οποίοι ολοκλήρωναν τα μυθιστορήματά τους πριν τα εκδώσουν σε συνέχειες, ο Κάρολος Ντίκενς έγραφε το μυθιστόρημά του και το εξέδιδε συγχρόνως σε συνέχειες. Η πρακτική αυτή προσέδωσε στις ιστορίες του ένα συγκεκριμένο ρυθμό, ο οποίος τονιζόταν από δραματικές στιγμές με αποτέλεσμα το κοινό να περιμένει με ανυπομονησία τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Η συνεχής δημοτικότητα των μυθιστορημάτων και των μικρών ιστοριών του είναι τέτοια που δε σταμάτησαν ποτέ να εκδίδονται.Η δουλειά του έχει επαινεθεί για την καλλιέργεια της πεζογραφίας και τις μοναδικές μορφές που δημιούργησε από συγγραφείς όπως ο Τζορτζ Γκίσινγκ, ο Λέων Τολστόι και ο Γκίλμπερτ Κηθ Τσέστερτον, αν και άλλοι, όπως ο Χένρι Τζέιμς και η Βιρτζίνια Γουλφ, την επέκριναν για τη συναισθηματικότητα και την αληθοφάνειά της.

Γιώργος Κοτζιούλας (Μεταφραστής)

Γεννήθηκε στις 23 Απρίλη 1909 στην Πλατανούσα των Τζουμέρκων. Ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας του Κώστα και της Ευαγγελίας, που είχε άλλο ένα γιο και δυο κόρες. Ο πατέρας του τον ώθησε στα γράμματα. Έτσι, μετά το δημοτικό, τον έστειλε στο σχολαρχείο, στο κοντινό Καλέντζι, Ιωαννίνων (1920-22) κι ύστερα στο γυμνάσιο, στην Άρτα, μέχρι το 1926, οπότε έρχεται για εργασία και σπουδές στην Αθήνα. Εγγράφεται το 1927 στη Φιλοσοφική Σχολή, παίρνοντας αργότερα το πτυχίο. Εργάζεται σε περιοδικά κι εφημερίδες ως μεταφραστής, διορθωτής και γράφει ποιήματα, πεζά, επιφυλλίδες, κριτικές κ.α. Το 1931 τυπώνει στην Αθήνα την πρώτη του μελέτη: «Ο Στρατής Μυριβήλης κι η πολεμική λογοτεχνία» και το 1932 την πρώτη ποιητική του συλλογή: «Εφήμερα». Μένει σε υγρές και κρύες παράγκες με κακή διατροφή και η υγεία του κλονίζεται. Το 1932-33 επιστρέφει στο χωριό του για να συνέλθει και συγκεντρώνει πλούσιο λαογραφικό υλικό. Επιστρέφει στην Αθήνα, όπου συνεχίζει τις συνεργασίες του με περιοδικά. Δημοσιεύει διηγήματα, κριτικές ποιήματα, μεταφράζει ξένα δοκίμια, άρθρα, μελέτες, καθώς και Επιγράμματα από την Παλατινή Ανθολογία, το 1ο βιβλίο του Θουκυδίδη, από το 5ο και όλο το 8ο του Ηρόδοτου, τον «Αλκιβιάδη» του Πλουτάρχου, την «Βιογραφία του Μπέρναρ Σω», του Χάρρις, τους «Κιβδηλοποιούς» του Ζιντ και τη συνέχεια της μετάφρασης του έργου «Στα Καπνοτόπια» του Κόλντγουελ. Υπηρετεί το στρατιωτικό του. Η κακή διαβίωση και η σκληρή εργασία θα τον οδηγήσουν στη φυματίωση. Θα βρεθεί σε σανατόρια και εξοχές της Αττικής για να αναρρώσει. Το 1938-39 εκδίδει τρεις ποιητικές συλλογές και μία με πεζά: «Σιγανή φωτιά», «Δεύτερη Ζωή», «Γρίφος» και «Το κακό συναπάντημα και άλλα διηγήματα», αντίστοιχα. Παράλληλα εκδίδεται στις εκδόσεις Ζαχαρόπουλου η μετάφρασή του με σχόλια στην «Αθηναίων Πολιτεία» του Αριστοτέλη, ενώ παραδίδει για έκδοση τα «Αισώπου Μύθοι», «Πύρρος-Μάριος». Κατοχή στην Αθήνα. Το φθινόπωρο του ’41 επιστρέφει στο χωριό του. Μεταφράζει Αρχαίους και Λατίνους κλασικούς. Κρατά ημερολόγια ( 1941- 1948). Το 1943 εντάσσεται στο ΕΑΜ- ΕΛΑΣ. Αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση της 8ης Μεραρχίας, ιδρύει τη «Λαϊκή Σκηνή» και γράφει θεατρικά έργα για την ψυχαγωγία των ανταρτών και των χωρικών. Ακολουθεί τον Άρη Βελουχιώτη. Γράφει ποιήματα και χρονικά. Το 1945 στη Λάρισα τυπώνει το πεζό «Θεσσαλικό παζάρι», ενώ το 1946 στην Αθήνα εκδίδει τις ποιητικές συλλογές: «Τρία ποιήματα προπολεμικά», «Ο Άρης» και «Οι πρώτοι του Αγώνα». Το 1948 συλλαμβάνεται. Νέες δυσκολίες και βιοτικά προβλήματα. Το 1950 παντρεύεται την Ευμορφία Κηπουρού και εκδίδει το δοκίμιο «Πού τραβάει η ποίηση;». Το 1951 γεννιέται ο γιος τους, ενώ το 1952 και 1954 εκδίδονται οι ποιητικές του συλλογές: «Φυγή στη Φύση» και «Ηπειρώτικα» και δημοσιεύει τις μεταφράσεις του 1ου βιβλίου του Φινλανδικού έπους «Καλεβάλα», στην «Ηπειρωτική Εστία» και τη «Λογοτεχνική Γωνιά» (1955) και των έργων: «Οι Άθλιοι», «Η Παναγία των Παρισίων», «Μαρία Στιούαρτ», «Μεγάλες Προσδοκίες», «Μπεν Χουρ», «Οι τρεις σωματοφύλακες», «Μυθιστορηματική βιογραφία του Σαρλό», «Οι γυναίκες στον έρωτα», «Τα Πανεπιστήμιά μου», «Η σπιτονοικοκυρά», «Ζαν Κερμόρ», «Το παιδί του ελέφαντα». Όμως η υγεία του έχει κλονισθεί. Πεθαίνει από κρίση διαβήτη στις 29 Αυγούστου 1956.Μετά το θάνατό του θα εκδοθούν: «Άπαντα», τόμος 1ος 1956, ποίηση, τόμος 2ος 1957, πεζά, τόμος 3ος 1959, ποίηση από τις εκδόσεις «Δίφρος», β΄έκδοση το 2013, «Όταν ήμουν με τον Άρη», 1965, και «Θέατρο στα βουνά», 1976,από τις εκδόσεις «Θεμέλιο» και 2014, από τις εκδόσεις «Δρόμων», «Ανέκδοτα Γράμματα», 1980, (με τον Ε.Χ. Γονατά) από τις εκδόσεις «Κείμενα», «Μνήμη Γιώργου Κοτζιούλα και ανέκδοτα κείμενά του», 1981, από τη «Θεσσαλική Εστία», (παρουσίαση και επιμέλεια Μιχάλη Σταφυλά), «Μαρτυρίες του Γιώργου Κοτζιούλα από την περίοδο του εμφυλίου», από τις εκδόσεις «Δωδώνη», 1993 ( παρουσίαση και επιμέλεια Νίκου Κοσμά), «Αγαπητέ Κοτζιούλα», 1994, (επιλογή αλληλογραφίας με λογοτέχνες, επιμέλεια Ν. Μπάλτα) από τις εκδόσεις «Οδυσσέας» και «Αγαπητέ Στρατή…» (αλληλογραφία του Κοτζιούλα κ.α. με το Μυριβήλη, επιμέλεια Νίκης Λυκούργου) 2013, από τις εκδόσεις «Εστία». Το 2014 εκδίδονται το «Πικρή Ζωή και άλλα πεζογραφήματα», με εξώφυλλο του Α. Φασιανού, εκδόσεις «Νηρέας» και το «Γ. Κοτζιούλας: Ποιήματα, με χαρακτικά του Αλέκου Φασιανού», εκδόσεις «Μίμνερμος». Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα Αγγλικά, στα Γαλλικά, στα Ρωσικά, στα Γερμανικά, στα Πολωνικά, στα Ουγγρικά.