Εγώ θα κλείσω την αυλαία

Η μεταπολεμική Αθήνα, η οικονομική ανάπτυξη της δεκαετίας του ’60, οι ταξικές και πολιτικές ανακατατάξεις των επόμενων δεκαετιών, η ταχύτητα των αλλαγών στη θέση της γυναίκας κατά τη μεταπολίτευση και ο νέος αιώνας που πλησιάζει είναι το φόντο της ζωής της Σάντρας, θεατρικής συγγραφέα, που αδυνατεί να ολοκληρώσει το έργο της, αν δεν εξηγηθούν μέσα της τα περιστατικά που την οδήγησαν να το αρχίσει: Η θυελλώδης σχέση με τη μητέρα της Νανά και την αδελφή της Εύα, μια σχέση που η συγγραφέας αφηγείται από την πρώτη πρώτη αρχή της μέχρι και μετά το θάνατο της μάνας… Το εσωτερικό τοπίο καταυγάζει από τη μυθολογία ενός μεγάλου έρωτα που κυνηγιέται, θαμπώνει από την ενοχή των συμβιβασμών, επαναπροσδιορίζεται μέσα από το γράψιμο. Η πρωταγωνίστρια, αφηγούμενη το παρελθόν της, ξαφνιάζεται από την ίντριγκα που την περιβάλλει, σημειώνει τον πάντα αφόρητο πόνο της προδοσίας, πασχίζει να κατανοήσει την απρόσμενη τελευταία στροφή της ζωής της, ετοιμάζεται να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Καθώς ο αναγνώστης παρακολουθεί ξέπνοος τα γεγονότα την ώρα που συμβαίνουν μα και την ώρα που καταγράφονται, συμπάσχει, ελπίζει και θυμώνει μαζί με την ηρωίδα που, ατσαλωμένη από την ίδια τη ζωή που συνεχώς τη διαψεύδει, στέκεται τελικά στην απόφαση της να κλείσει η ίδια την αυλαία στο “θέατρο των ανιόντων της”.