Εισαγωγή στις κινηματογραφικές σπουδές

Σκοπός του βιβλίου “Εισαγωγή στις κινηματογραφικές σπουδές: κριτικές προσεγγίσεις” είναι να παράσχει στον αναγνώστη μια γενική επισκόπηση και αποτίμηση των κυριότερων τρόπων με τους οποίους ο κινηματογράφος έχει γίνει κατανοητός και έχει αναλυθεί και ερμηνευτεί από κριτικούς, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς. Υπ’ αυτό το πρίσμα, εξετάζει τις κύριες προσεγγίσεις ανά κλάδο και τα κύρια θεωρητικά πλαίσια που έχουν χρησιμοποιηθεί στη μελέτη του κινηματογράφου, τις βασικές έννοιες και μεθόδους που εμπεριέχονται στην κινηματογραφική ανάλυση, καθώς και ορισμένα βασικά ζητήματα και θεωρητικές αντιπαραθέσεις που έχουν σημαδέψει το συγκεκριμένο πεδίο μελέτης. Κατά συνέπεια, η έμφαση στο εν λόγω βιβλίο δίνεται μάλλον σε κριτικές προσεγγίσεις που αφορούν τη μελέτη του κινηματογράφου παρά στην παροχή λεπτομερών πληροφοριών. Μέσα από αυτήν την οπτική, το βιβλίο επιδιώκει να εξετάσει τον κινηματογράφο σφαιρικά. Μια διάκριση που γίνεται ορισμένες φορές είναι μεταξύ των ταινιών (“film”, τα πραγματικά δηλαδή “κινηματογραφικά κείμενα” που προβάλλονται στους κινηματογράφους, την τηλεόραση και το βίντεο) και του κινηματογράφου (“cinema”, το φάσμα δραστηριοτήτων που εντάσσονται στην παραγωγή και πρόσληψη των ταινιών). Ενώ, λοιπόν, το κινηματογραφικό κείμενο αποτελεί το κεντρικό θέμα του εν λόγω βιβλίου (καθορίζοντας το χαρακτηριστικό σημείο εστίασης των κινηματογραφικών σπουδών), σημειώνεται επίσης ένα έκδηλο ενδιαφέρον για την ανάλυση των ποικίλων τρόπων με τους οποίους το κινηματογραφικό κείμενο εμπλέκεται με ένα ολόκληρο φάσμα οικονομικών, τεχνολογικών, κοινωνικών και πολιτισμικών πρακτικών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το βιβλίο Εισαγωγή στις κινηματογραφικές σπουδές: Κριτικές προσεγγίσεις όχι μόνο εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους έχουν αναλυθεί και ερμηνευτεί από μελετητές του κινηματογράφου οι χαρακτηριστικές τεχνικές και συμβάσεις των ταινιών, αλλά πραγματεύεται και κριτικά ζητήματα που εξηγούν πώς παράγονται και διανέμονται οι ταινίες, ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού σε αυτές και πώς τα μηνύματα που “περνούν” -καθώς και οι διάφορες “αναγνώσεις” τους από το κοινό- συνδέονται με ευρύτερες δομές κοινωνικών και πολιτισμικών νοημάτων και ταυτοτήτων.