Εμμονή

“Δεν το είχε πει ποτέ σε κανέναν. Η παράξενη σχέση, αν μπορούσε να ονομαστεί σχέση, είχε κρατήσει χρόνια, δεκαετίες, και δεν είχε πει ποτέ λέξη σε κανέναν γι’ αυτή. Δεν είχε μιλήσει γιατί ήξερε ότι κανείς δεν θα τον πίστευε. Δεν μπορούσε να αποδείξει τίποτα, τις παρενοχλήσεις, τα βλέμματα, τα συνωμοτικά χαμόγελα, τους φόνους, ούτε τίποτε άλλο από όσα έκανε ο Τάργκο γνωρίζοντας ότι ο Γουέξφορντ ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ο επιθεωρητής Γουέξφορντ το είχε πάρει σχεδόν απόφαση· δεν θα ξαναέβλεπε την κοντή μυώδη φιγούρα του Έρικ Τάργκο. Αλλά να που ξαναεμφανίστηκε στο Κίνγκσμαρκχαμ, στην έδρα του επιθεωρητή, με το ίδιο αλαζονικό στιλ και το ίδιο κορδωτό περπάτημα. Τα φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, και ο Γουέξφορντ θα αναγκαστεί να τα αντιμετωπίσει: Πριν χρόνια, όταν ήταν ακόμη νεαρός αξιωματικός, μια γυναίκα βρέθηκε στραγγαλισμένη στην κρεβατοκάμαρα της. Δεν πέρασε πολύς καιρός και άλλη μια γυναίκα εντοπίστηκε νεκρή. Είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο. Οι υποθέσεις αυτές έμειναν ανεξιχνίαστες, αν και το ένστικτο του επιθεωρητή τον οδηγούσε στον ‘Ερικ Τάργκο – έναν ψυχοπαθή που θα σκότωνε ξανά. Με αφορμή την επίλυση μιας καινούργιας υπόθεσης, ο γηραιός επιθεωρητής ανατρέχει στο ξεκίνημα της καριέρας του και στον ερωτά του με τη γυναίκα που έμελλε να γίνει σύζυγός του για να ανακαλύψει πως το παρελθόν είναι ένα στοιχειωμένο μέρος που αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμα του στο παρόν.