Εν μέρει ελληνίζων

Στην Κύπρο, κατά την ταραγμένη περίοδο του αντιβρετανικού αγώνα, ο Δημήτρης ενηλικιώνεται προσπαθώντας να εξισορροπήσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις: την αλληλεγγύη με τους αγωνιζόμενους συμπατριώτες του και τον θαυμασμό του για την αγγλική λογοτεχνία, την αφοσίωση στην ανίατα άρρωστη μητέρα του και την έλξη για την ερωμένη του πατέρα του. Γοητευμένος από την μοναδική γοτθική τέχνη του νησιού του και την μεσαιωνική γαλλική ποίηση, ανακαλύπτει την πολυπλοκότητα του έρωτα κοντά στις Αγγλίδες φίλες του και στην αγκαλιά της Κυπρίας “κοπελούδας” του σπιτιού του. Τα διλήμματά του δεν είναι λιγότερο επίκαιρα σήμερα από όσο πριν από πενήντα χρόνια, γιατί αφορούν στα αιώνια ζητήματα της καταπίεσης και της τρομοκρατίας, της συνύπαρξης διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών και στην καταλυτική δύναμη του έρωτα. Το βιβλίο είναι επίσης μια νοσταλγική ανάκληση τριών πόλεων, της Λευκωσίας, της Αμμοχώστου και της Κερύνειας, που ο πόλεμος και η ανθρώπινη πλεονεξία έχουν ανεπανόρθωτα καταστρέψει.