Εν ονόματι της Μακεδονίας

Το “Εν oνόματι της Μακεδονίας” έχει θέμα το δεκαοκταετή διπλωματικό πόλεμο για το όνομα (1990-2008). Ο συγγραφέας αναλύει συστηματικά τα γεγονότα με σκοπό να συνθέσει τη συνολική εικόνα, κατά τρόπο απλό και προσιτό για το μέσο αναγνώστη. Παρ’ ότι η αποκάλυψη επιμέρους νέων στοιχείων δεν είναι κεντρικός στόχος, το βιβλίο προσκομίζει αρκετές νέες πληροφορίες για κρίσιμες καμπές της διπλωματικής διελκυστίνδας. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ανασκευάζει πολλές από τις κατεστημένες στερεότυπες αντιλήψεις της ελληνικής κοινής γνώμης και κυρίως της επίσημης εξωτερικής πολιτικής. “Η Μακεδονία στους νεώτερους χρόνους είναι πολυεθνική. Δεν είναι η πατρίδα ενός και μόνο έθνους. Οι Σλαβομακεδόνες δηλώνουν ότι το όνομα είναι η ταυτότητά τους, επειδή μέσω αυτού νομιμοποιούν το ιδεολόγημα της “διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας”… Το ζητούμενο δεν είναι να βρεθεί μία οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία για να ξεμπερδεύουμε. Ζητούμενο είναι να επιβληθεί η σύνθετη ονομασία που αντανακλά την πραγματικότητα. Δηλαδή, αυτή που ακυρώνει την προσπάθεια του Μέρους να σφετερισθεί το Όλον… “Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβάλει μονομερώς την αλλαγή του ονόματος. Μπορεί, όμως, να καταστήσει την άρνηση των Σκοπίων επιλογή με δυσβάστακτο πολιτικό κόστος. Το βέτο στο Βουκουρέστι έθεσε τους Σλαβομακεδόνες αντιμέτωπους με το πραγματικό δίλημμά τους: από τη μία πλευρά, το συνταγματικό τους όνομα και η φαντασίωση της “Ενωμένης Μακεδονίας”, που αυτό αντιπροσωπεύει. Από την άλλη, τα απτά οφέλη της ένταξής τους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Τα οφέλη αυτά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τη συμμετοχή σε δύο κλαμπ προνομιούχων. Αφορούν την επιβίωση της FYROM με τη σημερινή της μορφή.”