Ζαν – Ζακ Ρουσώ. Η διαφάνεια και το εμπόδιο

O Jean Starobinski παρατηρεί και περιγράφει τις δομές που προσιδιάζουν στον κόσμο του Ζαν-Ζακ Ρουσώ και φέρνει στο προσκήνιο όχι μόνο τις αξίες του, την τάξη και τις προκατασκευασμένες ταξινομήσεις του, αλλά κυρίως την εσωτερική τάξη ή αταξία των κειμένων που κρίνει, τα σύμβολα και τις ιδέες σύμφωνα με τις οποίες οργανώνεται η σκέψη του μεγάλου φιλόσοφου. Το βιβλίο δεν περιορίζεται στα στενά όρια μιας βιογραφίας ή μιας εσωτερικής ανάλυσης, τα υπερβαίνει. Εστιάζει το ενδιαφέρον του στην εσωτερική εμπειρία και στον εξωτερικό κόσμο του Ρουσώ, αναδεικνύοντας τόσο τη λαχτάρα του συγγραφέα του “Κοινωνικού συμβολαίου” για επικοινωνία και “διαφάνεια” -και τη διάψευση αυτής της προσδοκίας- όσο και το “εμπόδιο” που του επιτρέπει να αναδιπλωθεί μέσα στην παθητική παραίτηση και στη βεβαιότητα για την αθωότητά του.

Jean Starobinski (Συγγραφέας)

Ο Jean Starobinski (17 Νοεμβρίου 1920 – 4 Μαρτίου 2019) γεννήθηκε στη Γενεύη το 1920. Ακολούθησε σπουδές ιατρικής και ειδικεύθηκε στην ψυχιατρική και την ψυχανάλυση. Άσκησε την ιατρική και αργότερα στις ΗΠΑ δίδαξε γαλλική φιλολογία, πριν να επιστρέψει στην Ευρώπη ως καθηγητής της Ιστορίας των Ιδεών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Πέραν των ρηξικέλευθων μελετών του για τον Jean-Jacques Rousseau (“La transparence et l΄obstacle”, 1957) και τον Montaigne (“Montaigne en mouvement”, 1982), ασχολήθηκε επίσης με τον Montesquie, τον Diderot, τον Andre Chenier και τον Baudelaire και δημοσίευσε τους “Αναγραμματισμούς” του Ferdinand de Saussure. Το πολύπλευρο έργο του τον καθιέρωσε ως έναν από τους πλέον έγκριτους μελετητές του Διαφωτισμού και ως έναν εξέχοντα εκπρόσωπο της Συγκριτικής Φιλολογίας στην Ευρώπη.

 

Κωστής Παπαγιώργης (Μεταφραστής)

Γιος δημοδιδασκάλου. ο Κωστής Παπαγιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης και έζησε στην Παραλία της Κύμης (΄51-΄60), στο Χαλάνδρι -όπου είναι μόνιμα εγκατεστημένος-, στη Θεσσαλονίκη (΄66-΄67) και στο Παρίσι (΄69-΄75). Οι απόπειρές του να σπουδάσει, νομικά στη Θεσσαλονίκη και φιλοσοφία στο Παρίσι, δεν είχαν συνέχεια, παρά ταύτα η παθολογική σχεδόν προσήλωση στην ανάγνωση τον οδήγησε συγκυριακά στην εμπορία βιβλίων· κατόπιν, με την επάνοδο στην Αθήνα, στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων για βιοποριστικούς καθαρά λόγους και, όψιμα, στη συγγραφή εξομολογητικών εν πολλοίς δοκιμίων. Έγραψε για τη μέθη, τη ζηλοτυπία, τη μισανθρωπία, τους νεκρούς, τη μνησικακία, τη φιλία και τον πόλεμο.