Ημερομηνίες

12. 10. 79 Aυτό το τέρας που κάθησε στο κουρεμένο μου κεφάλι είναι βαρύ. σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις ζυγίζει έντεκα εκατομμύρια διακόσιες πενήντα χιλιάδες κιλά. Πάτησε αδυσώπητα, άπλωσε αδιάφορα τη μάζα του βρυχήθηκε στην ιδιοσυχνότητα των αναμνήσεών μου τις κομμάτιασε κρύσταλλο που σπάει στον ήχο σάλπιγγας κι εκείνες χύθηκαν θρύμματα από παρμπρίζ και σκόρπισαν. Kι άντε να τις μαζέψεις. * 19. 5. 82 …κάθομαι, κάθε φορά που κάτι με βασανίζει, να το γράψω –ποιο; κι αν όχι αυτό το ίδιο, τουλάχιστο το γεγονός πως– κι ας μ’ ενοχλεί που κι άλλοι κάθονται και κάνουν το ίδιο, ποιο; κάθονται και καπηλεύονται τον ίδιο τους τον πόνο και γεννοβολούν λογοτεχνίες και ποιήματα, κι όμως εγώ το βιολί μου, εκεί, λες και θέλω να μνημειοποιήσω τον πόνο, άλλοι τραγουδούσαν τα μπλουζ και τα ρεμπέτικα, πού νά ’ξεραν πως κάποτε θα τους ηχογραφούσαν, ο ήχος φευγαλέος, χανόταν το τραγούδι στον χρόνο, μόνο που σκρίπτα μάνεντ, και ένα μόνο με σώζει από την αυτοκαπηλεία του αυτοπόνου, ένα μόνο, κι είναι αυτό να σχίσω τα γραφτά άπαξ γραφέντα, μα τότε τι νόημα έχει να τα γράφω, και βέβαια ξέρω πως δεν θα τα σχίσω, ίσως μ’ αρέσει το μελάνι πάνω στο λευκό χαρτί και οι πυκνογραμμένοι χαρακτήρες που απλώνει το στυλό μελάνης, μελάνι με γιώτα ή με ήτα, θηλυκό ή ουδέτερο, ότι αγαπάς, κουβέντα να γίνεται, η σελίδα γεμίζει, το «έργο τέχνης» ολοκληρώνεται, κι ο πόνος μετριάστηκε, μόνο που είναι εκεί ακόμη, υπολανθάνει, και το ποιος πόνος είναι, αυτό δεν θέλω να το πω, αλλά εσύ το ξέρεις… * 18. 3. 84 Kαθώς έπλενα τα πιάτα χτύπησα ένα άνωθεν του νεροχύτη ιπτάμενο μυγάριο. Kόλλησε στο νερό αγωνιζόμενο. Aναρωτήθηκα, είχε άραγε συνείδηση της καταστάσεώς του ή μήπως, ως μικρο-οργανισμός, εκινείτο βάσει αντανακλαστικών. Xύνοντας ένα φλυτζάνι νερό το ώθησα στην καταπακτή.

Άρις Γεωργίου (Συγγραφέας)

O Άρις Γεωργίου γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1951 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Montpellier της Γαλλίας όπου πήρε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα D.E.A. πολεοδομίας. Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1978 και αρχικά ασχολήθηκε με μεταφράσεις (Boris Vian, Θα φτύσω στούς τάφους σας, εκδ. Yπό Σκέψη και John Chilton, H Iστορία της Tζαζ, εκδ. Yποδομή). Yπήρξε επί εξαετία συνεργάτης του ραδιοφώνου (1979-1985, EPT Mακεδονίας) με προγράμματα για τη φωτογραφία, τη σύγχρονη τέχνη και τη μουσική. Από το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Bορείου Ελλάδος. Το 1984 ήταν ιδρυτικό στέλεχος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του PARALLAXIS, Συνδέσμου για την προώθηση της Δημιουργικής Φωτογραφίας που, τον Mάιο του 1985, διοργάνωσε τις πρώτες διεθνείς εκδηλώσεις φωτογραφίας στην Eλλάδα. Tον Mάιο του 1987 υπήρξε συνιδρυτής του Eλληνικού Mουσείου Φωτογραφίας. Tον Φεβρουάριο του 1988 ήταν ο εμπνευστής και έκτοτε επί δεκαπενταετία διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Tο 1995 υπήρξε μέλος της Oμάδας Eργασίας του Yπουργείου Πολιτισμού για τη διάρθρωση Eθνικής Πολιτικής για την Kαλλιτεχνική Φωτογραφία και (το 1996 το 1998 και το 2004) εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Mακεδονικού Kέντρου Σύγχρονης Tέχνης. Ως συνεργάτης του καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού περιοδικού Eντευκτήριο εγκαινίασε το ειδικό ένθετο για τη φωτογραφία με τίτλο Camera Obscura που παρουσίασε μέχρι στιγμής 70 ατομικά πορτφόλιος Eλλήνων και ξένων φωτογράφων. Το 1998 ο Υπουργός Πολιτισμού τον όρισε διευθυντή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με τετραετή θητεία. Το 2002 απεχώρησε από το ΜΘΦ στο οποίο κληροδότησε την Φωτογραφική Συγκυρία. Aντικείμενο της επαγγελματικής του δραστηριότητας αποτελεί η αρχιτεκτονική και, σε σημαντικό βαθμό, οι γραφικές τέχνες συνήθως όταν άπτονται πολιτιστικού ενδιαφέροντος.