Ηώς, η αλεξίκακος γυναίκα

“Εκεί λοιπόν κατέφυγε η Ηώς μέσα στον πανικό της, αφού δεν ήταν πλέον παρθένα, όπως η εκούσια όριζε προς τη θεά θυσία, αφού αισθανόταν μέσα της βαθιά εκείνη του φαλλού του την πληρότητα, λες και ο Γλαύκος να μην είχε ουδέποτε απ’ το τρισκάλλινό της σώμα αποχωρήσει. Αυτό που ένιωσε δεν ήτανε πρωτόγνωρο μονάχα, δεν ήτανε απώλεια απλή της παρθενίας, αλλά ήταν κάτι που την είχε πολλαπλώς αιφνιδιάσει. Μολονότι αγάπησε τον άντρα αυτόν μ’ όλη τη δύναμη της θηλυκής ψυχής της, μολονότι λαχτάρησε αβάσταχτα και ονειρεύτηκε πολύ την ένωσή τους, τέτοια ομορφιά δεν την ανέμενε, ούτε και τόσο μεγάλη σύγχυση γι’ αυτό το πούθε ερχόμαστε, καθώς και το πού πάμε. Κάπου βαθιά μες στους αθέατους μυχούς της ένιωθε πως κάτι παρέμενε ημιτελές ακόμα, κάτι που έμοιαζε με μια ενοχή ακανθώδη. Ταυτόχρονα αισθανότανε πως δεν αρκούσε, ως θυσία για τον άντρα της, μονάχα η προσφορά της παρθενίας”. Η Ηώς, ως αλεξίκακος. αποκρούει το κακό, κυνηγά το ανέφικτο και αναζητά απεγνωσμένα τις αιτίες που οδηγούν σε έναν κατακερματισμένο κόσμο γεμάτο χασμωδίες. Η ιστορία της ακροβατεί στο μεταίχμιο του ονείρου που έρχεται συνήθως λίγο πριν από το πρώτο φως της μέρας, του ονείρου που κρατάει δευτερόλεπτα μόλις, αλλά καλύπτει μια ολόκληρη ζωή δομημένη πάνω στους μύθους και στην έδρα του υποσυνείδητου.