Η Άνδρος του Ανδρέα Εμπειρίκου

Το λεύκωμα εκδόθηκε για να συνοδεύσει τη φωτογραφική έκθεση “Η Άνδρος του Ανδρέα Εμπειρίκου” που οργάνωσε η Καΐρειος Βιβλιοθήκη στη Χώρα της Άνδρου στις 16 Ιουλίου 2004, με επιμέλεια του Γιάννη Σταθάτου, όπου εκτέθηκαν 104 φωτογραφίες. Πρόκειται για ένα εκτενές λεύκωμα 324 σελίδων με 240 ανδριώτικες φωτογραφίες του Ανδρέα Εμπειρίκου και ένα ανθολόγιο των γραπτών του σχετικά με την Άνδρο. Τα εισαγωγικά κείμενα υπογράφουν ο Γιάννης Σταθάτος (επιμελητής της έκθεσης) ο Δ.Ι. Πολέμης, ιστορικός της Άνδρου και διευθυντής της Καϊρείου Βιβλιοθήκης και ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, γιος του ποιητή ο οποίος υπογράφει ένα σημαντικότατο βιογραφικό και ερμηνευτικό κείμενο για τον πατέρα του. Το φωτογραφικό υλικό περιλαμβάνει μία ενότητα φωτογραφιών του 1920, όπου ο 19χρονος Εμπειρίκος ακολουθεί στην Άνδρο τον πατέρα του σε προεκλογική εκστρατεία και γράφει παλαμικούς στίχους στο περιθώριο των φωτογραφιών, και ακολούθως φωτογραφίες τραβηγμένες από το 1952 ώς το 1971: τοπία, κτίρια, ζώα, λουόμενοι, πορτρέτα λαϊκών ανθρώπων, αστών, παιδιών, φίλων καλλιτεχνών του ποιητή (Ελύτης, Μαρίνα Καραγάτση, Γ. Μαυροΐδης, Άρης Κωνσταντινίδης) και σκηνές από τον ιδιωτικό βίο του Εμπειρίκου με τη γυναίκα του Βιβίκα και τον γιο του Λεωνίδα. Η Άνδρος καταγράφεται ως ποιητικός τόπος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από έναν μέγιστο συγγραφέα που ανήγαγε το πάρεργο της φωτογραφίας σε συστηματική υψηλή ενασχόληση. Με την έκδοση αυτή έχουμε μια επιστροφή στον γενέθλιο τόπο του Εμπειρίκου, κομβικό σημείο στη ζωή του και το έργο του. “H Άνδρος, από την πρώτην στιγμήν που την αντίκρυσα μου ενεποίησε εντύπωσιν αληθινού Παραδείσου. Bεβαίως και αλλού με εγοήτευσαν και με συνεκίνησαν εις την ζωήν μου ποικίλαι άλλαι φυσικαί καλλοναί, αλλά εδώ, εις την νήσον αυτήν, ησθάνθην αμεσώτερα και βαθύτερα και δια πρώτην φοράν την ποίησην που περιέχει και αναδίδει ένα τοπείον και, επίσης, ότι, ένα τοπείον ημπορεί να σημαίνη κάτι επί πλέον απ’ ότι παρουσιάζει αντικειμενικώς η φυσική του συγκρότησις – τουτέστι, ότι δύναται να ανταποκρίνεται και εις καθαρώς υποκειμενικούς όρους, εις συναισθήματα, εις εσωτερικάς αληθείας. Eις την Άνδρον, τονίζω, μου συνέβη τούτο δια πρώτην φοράν”. (Aνδρέας Eμπειρίκος)