Η έξοδος από την κρίση

Όπως η δημιουργία πιστωτικής “φούσκας” ήταν αποτέλεσμα της αυταρέσκειας των Κεντρικών Τραπεζών, έτσι και η επιχείρησι διασώσεώς των ενέχει τον κίνδυνο δημιουργίας νέας “φούσκας”, με την εκτύπωσι 7 τρισ. $ από “ζεστόν αέρα”. Η ρευστότητα αυτή, “παγωμένη” με ανακαταθέσεις των Τραπεζών στις Κεντρικές Τράπεζες, ενδέχεται να τακεί και να προκαλέσει ένα πληθωριστικό “ντόμινο” ευθύς ως ένα πολιτικό γεγονός επιφέρει πανικόν στις αγορές (π.χ. ένας πόλεμος εναντίον του Ιράν). Οι μεγάλες εφέτος ανατιμήσεις των τροφίμων, των μετάλλων και του χρυσού φανερώνουν νευρικότητα των επενδυτών. Η επικίνδυνη αυτή προοπτική ευρίσκει την Ελλάδα μέσα στην “παγίδα” του δημοσίου χρέους, μ’ αποτέλεσμα την “ευημερία” των δανεικών που εξησφάλισαν τα κόμματα εξουσίας μετά την μεταπολίτευση να διαδέχεται τώρα η δυσημερία των ελλειμμάτων, της ανεργίας και των οφειλών, που υπερβαίνουν συνολικά τα 750 δις ευρώ (δημόσιο 310+ιδιωτικό 250+συνταξιοδοτικό 190). Η χώρα παρουσιάζει διπλούν έλλειμμα: στον προϋπολογισμό (12% του ΑΕΠ) και στο (αν)ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών (7% του ΑΕΠ). Όπερ καθιστά την εξυπηρέτησί των εξόχως δυσχερές πρόβλημα υπό συνθήκας περιορισμού του εξωτερικού δανεισμού. Εν τούτοις, άλυτα οικονομικά προβλήματα δεν υπάρχουν. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι πολιτικόν. Με την κατάλληλη ηγεσία και με σοβαρά μέτρα περιορισμού της κρατικής σπατάλης και φορολογίας της υπερκαταναλώσεως, η χώρα μπορεί να εξέλθη της κρίσεως.