Η Αλτάνη και άλλες λευκαδίτικες ιστορίες

… Ιδιαίτερα τιμώ στο πρόσωπο της Αλτάνης τις γυναίκες που δούλεψαν στις αλυκές Αλεξάνδρου, στους Καρυώτες. Μόνες, με συγχωριανές, ακόμα και με τις τσούπρες τους που ήταν δεν ήταν 15-16 χρονών τότε. Τιμώ τις μορφές των γυναικών με τα κέρινα πρόσωπα, γεμάτα αλάτι και ιδρώτα. Με το ζεμπίλι και τον αριθμημένο κάδο στο κεφάλι, με τα γυμνά τους ποδάρια που πάταγαν λάσπη και κρουσταλλένιο αλάτι… Για μένα οι αλυκές είναι ένας Παρθενώνας για τη Λευκάδα και θα πρέπει να αναδειχτούν σαν χώρος και σαν μνήμη.

Παναγιώτης Σκληρός (Συγγραφέας)

Ο Παναγιώτης Σκληρός γεννήθηκε στη Βασιλική Λευκάδας ένα χρόνο πριν το ’50. Τέλειωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στο χωριό του και το λύκειο στο νυχτερινό της Καλλιθέας στην Αθήνα, ενώ συγχρόνως δούλευε. Φοίτησε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στις σχολές του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού πολιτισμού όταν πια ήταν 55 χρονών.

Γύρισε στη Λευκάδα το 1974 κι εγκαταστάθηκε μόνιμα ως έμπορος ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τα κοινά από τα νεανικά του χρόνια. Μέλος σε πολλούς μαζικούς φορείς του νομού, πρόεδρος στον Ορφέα για αρκετά χρόνια αλλά και ενεργός στην τοπική αυτοδιοίκηση σαν νομαρχιακός σύμβουλος, δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και Δήμαρχος Λευκαδίων.
Υπήρξε ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων και παράλληλα αρθρογραφούσε σε τοπικά έντυπα. Από το 2020 γράφει τα βιώματα και τις μνήμες των παιδικών του κυρίως χρόνων και τα δημοσιεύει σε τοπικά sites.
Δεν διεκδικεί, όπως λέει, τον ρόλο του συγγραφέα γι’ αυτό και τα κείμενά του μιλούν αυθόρμητα στον καθένα, στη γλώσσα που μιλάει κι ο ίδιος στους φίλους του, χωρίς φίλτρα και χωρίς καθωσπρεπισμούς. Οι ψηφίδες της μνήμης του μας μεταφέρουν στο κλίμα και την ατμόσφαιρα των χρόνων μιας άλλης εποχής που έχει πια φύγει.