Η Βίβλος του Διαβόλου

Όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τους σκελετούς, έμειναν έκπληκτοι. Συνεχίζοντας την ανασκαφή, η έκπληξή τους έγινε φρίκη. Αυτά που θεωρούσαν λείψανα μοναχών, στην πραγματικότητα ήταν οστά γυναικών και παιδιών. Πριν εκατοντάδες χρόνια, στη νότια Βοημία, εκεί όπου ήταν άλλοτε η μονή των Βενεδικτίνων που ανέσκαπταν τώρα, πρέπει να είχε συντελεστεί κάποια καταστροφή. Κάτι που είχε ωθήσει τους μοναχούς να θάψουν αυτά τα πτώματα, ενάντια στους κανονισμούς των Βενεδικτίνων, στην άκρη του κοιμητηρίου τους σε ανώνυμο ομαδικό τάφο και να διαφυλάξουν το μυστικό μέχρι η μοίρα να εξαφανίσει τη μονή από προσώπου γης. Ίσως να ήταν μόνο μία από τις πολλές ανεξιχνίαστες, άγνωστες τραγωδίες της ιστορίας, αν το αίνιγμα αυτό δε συνδεόταν με ένα ακόμη παλαιότερο· το αίνιγμα του πλέον μυστηριώδους χειρογράφου στην εκκλησιαστική ιστορία: του “Codex Gigas”, της Βίβλου του Διαβόλου. Του μεγαλύτερου χειρογράφου στον κόσμο, που γράφτηκε το 13ο αιώνα και η δημιουργία του περιβάλλεται με θρύλους. Κληρικοί και αλχημιστές αναζήτησαν σ’ αυτό τη φώτιση ή την οδό της απωλείας. Η μονή όπου βρέθηκε ο ομαδικός τάφος είναι ο τόπος δημιουργίας της Βίβλου του Διαβόλου. Αυτή η ιστορία αφηγείται τι -ίσως- συνέβη.