Η γιαγιά μου η Σμυρνιά

Θέλω να δακρύσεις όταν το διαβάσεις… Να δακρύσεις και να σε πλημμυρίσει η θλίψη. Για την Σμύρνη την καταστροφή της, το αίμα το θάνατό, την προσφυγιά και την πείνα, την ζωή που με θάρρος και ελπίδα θα αντιμετωπίσουν. Την φτώχεια την μιζέρια και την απόρριψη που θα συναντήσουν. Θέλω να κλάψεις για τα χαμένα όνειρά τους και τις αλύτρωτες πατρίδες που άφησαν πίσω τους… Άνθρωποι απλοί που ανθρωπιά δεν συνάντησαν. Τους το όφειλες… Είναι δικοί σου άνθρωποι. Θέλω να γράψεις την ιστορία τους με κόκκινο μελάνι αίμα των δικών σου ανθρώπων που έβαψαν κόκκινο το λιμάνι και τις αναμνήσεις της Σμύρνης. Θέλω να μην ξεχάσεις! Αφιερωμένο στους Ίωνες, στους Μικρασιάτες και σε όλο τον Ελληνισμό της οικουμένης.

Σταύρος Παπαδόπουλος (Συγγραφέας)

Γεννήθηκα στην Κομοτηνή Ροδόπης. Σπούδασα στην Ιταλία, παντρεύτηκα και δούλεψα εκεί στην κτηνιατρική. Κατόπιν ξαναγύρισα μετά από δέκα χρόνια στην Ελλάδα όπου εργάστηκα στο δημόσιο.
Είχα πάντα το όνειρο, από μικρό παιδί, της συγγραφής και της ποίησης, αλλά η εργασία και η συντήρηση της οικογένειας μου δεν το επέτρεψε…
Βγαίνοντας στην σύνταξη και έχοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αφιερώθηκα στην πραγματοποίηση του ονείρου μου.
Έχω σε λίγα χρόνια γράψει δυο συλλογές από ποιήματα και μικρές ιστορίες…
Συγχρόνως γράφω ένα βιβλίο οι: «Ιστορίες της γιαγιάς μου της Σμυρνιάς» και οι «Ιστορίες ενός Μούτσου» που πιστεύω να ολοκληρωθούν σύντομα καθώς και μια ακόμη συλλογή από ποιήματα και μικρές ιστορίες…
Ευχαριστώ τους φίλους μου στο Facebook που με τα λόγια τους με ενθάρρυναν να γράψω γι’ αυτούς τα καλύτερα…