Η γραμμή της ομορφιάς

Καλοκαίρι 1983 και ο νεαρός Νικ Γκεστ μετακομίζει στο Νότινγκ Χιλ, στη σοφίτα του σπιτιού των Φίντεν, και παρασύρεται από τον τρόπο ζωής τους – με τα μεγαλόπρεπα πάρτι, τις ευκαιριακές τους φιλίες, την παρέλαση κωμικών και ταυτοχρόνως απειλητικών ανθρώπινων τεράτων. Σε μια εποχή που υποτίθεται πως προσφέρει ατέρμονες δυνατότητες (το μυθιστόρημα ξεδιπλώνεται ανάμεσα σε δύο εκλογικές επιτυχίες του θατσερισμού), ο Νικ καταφέρνει να κυνηγήσει τη δική του προσωπική εμμονή: Την εμμονή στην ομορφιά -έπαθλο τόσο δελεαστικό γι’ αυτόν όσο η δύναμη και ο πλούτος για τους φίλους του. Το ειδύλλιο με κάποιο νεαρό μαύρο, του χαρίζει την πρώτη του ερωτική εμπειρία· μα είναι η μετέπειτα σχέση του, με έναν ωραίο εκατομμυριούχο, εκείνη που θα αλλάξει δραστικά τη ζωή του και θα θέσει υπό αμφισβήτηση τα μεγαλύτερα όνειρα μιας αδίστακτης δεκαετίας. Μυθιστόρημα συναισθηματικά φορτισμένο και αφοπλιστικά αστείο, “Η γραμμή της ομορφιάς” αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης βρετανικής λογοτεχνίας. Κέρδισε το Βραβείο Booker 2004.

Alan Hollinghurst (Συγγραφέας)

Ο Άλαν Χόλινγκχερστ γεννήθηκε το 1954. Σπούδασε Αγγλικά στο Magdalen College της Οξφόρδης και στη συνέχεια δίδαξε εκεί και στο University College του Λονδίνου. Είναι αναπληρωτής αρχισυντάκτης της λογοτεχνικής επιθεώρησης “The Times Literary Supplement (TLS)”. Το μυθιστόρημά του “Η βιβλιοθήκη της πισίνας” (1988, ελλ. εκδ. Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος) ήταν ένα από τα πιο αξιοπρόσεκτα βιβλία της δεκαετίας του ΄80. Το 1993 επιλέχθηκε ως ένας από τους καλύτερους νέους μυθιστοριογράφους. Το 2004 κέρδισε το βραβείο Booker για το μυθιστόρημά του “Η γραμμή της ομορφιάς” (“The line of beauty”, ελλ. εκδ. Καστανιώτη). Για το τελευταίο, ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε στην εφημερίδα “Τα Νέα”, στις 28/5/05: “Πώς θα έγραφε ο Xένρι Tζέϊμς, εάν έγραφε σήμερα; Παρότι αφελές το ερώτημα, έχει απάντηση: με τον τρόπο του Άλαν Xόλινγκχερστ. Δείτε τη “Γραμμή της ομορφιάς” ως ένα ενδιαφέρον αισθητικό πείραμα. Διαπιστώστε τι θα προκύψει εάν κάποιος σύγχρονος αφηγητής διατηρήσει το ύφος του Xένρι Tζέϊμς, αλλά τον αποκόψει από τα βικτωριανά ήθη και τον στείλει αποστολή στον θαυμαστό κόσμο των γκέϊ. […]” Έχει μεταφράσει τον “Βαγιαζίτ” του Ρακίνα στα αγγλικά.

 

 

 

Ιλάειρα Διονυσοπούλου (Μεταφραστής)