Η δίκη μιας εταίρας

Γεννημένη πιθανότατα στις αρχές του τέταρτου αιώνα π.Χ., η Νέαιρα υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες εταίρες της αρχαίας Ελλάδας. Η μοίρα της σφραγίστηκε όταν σε νεαρή ηλικία αγοράστηκε από τη Νικαρέτη, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στην Κόρινθο (πόλη τόσο γνωστή για τις πόρνες της που οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει το ρήμα κορινθιάζειν ως συνώνυμο του μοιχεύω). Ύστερα από μια πολυτάραχη ζωή κέρδισε την ελευθερία της και κατέληξε σε μια τριαντάχρονη σχέση με τον Αθηναίο πολίτη Στέφανο. Γύρω στο 340 π.Χ., κατηγορήθηκε από τον Απολλόδωρο, στον περίφημο λόγο του Κατά Νεαίρας, για τον παράνομο γάμο της με τον Στέφανο, με τον οποίο εκείνος διατηρούσε βεντέτα. Ο Απολλόδωρος μηνύει τη Νέαιρα γιατί, όπως ισχυρίζεται, ήταν μια ξένη και είχε παραβεί το νόμο περί γάμου στην πόλη των Αθηνών. Η ρητορική του στρατηγική επικεντρώνεται στην απόδειξη δύο βασικών ισχυρισμών: πρώτον, ότι η Νέαιρα ήταν όντως ξένη και δεύτερον, ότι ο Στέφανος ζούσε μαζί της ως σύζυγος, έχοντας αναγνωρίσει τα παιδιά της, τον Πρόξενο, τον Αρίστωνα και τη Φανώ ως Αθηναίους πολίτες. Η ταπεινωτική περιγραφή του Απολλόδωρου σχετικά με την προγενέστερη ζωή της Νέαιρας στον κορινθιακό οίκο ανοχής αποτελεί θεμελιώδες τμήμα της επιχειρηματολογίας του. Εάν καταδικαζόταν, η Νέαιρα θα γινόταν δούλη ενώ ο Στέφανος θα τιμωρούνταν με ένα αυστηρό πρόστιμο. Η Χάμιλ επιχειρεί μία ανασύσταση της ζωής της Νέαιρας, φωτίζοντας, σε μια σπάνια οπτική, τη ζωή μιας γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα. Συγχρόνως, διατρέχοντας το νομικό σύστημα της εποχής, προσφέρει μια αποκαλυπτική όσο και διαφορετική παρουσίαση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας της κλασικής Αθήνας: οι αθηναϊκοί νόμοι, οι θρησκευτικές πρακτικές, η δουλεία και η διαδικασία πολιτογράφησης ξένων υπηκόων, η πορνεία, η μοιχεία, η ιδιωτική διαιτησία, κ.ά.