Η δεύτερη ευκαιρία

«Η αυτοανακήρυξη του προέδρου των ΗΠΑ σε πρώτο παγκόσμιο ηγέτη υπήρξε στιγμή ιδιαίτερης σπουδαιότητας για την Iστορία. (…) Ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και του τέλους του Ψυχρού Πολέμου. (…) »Ο νέος αιώνας, όπως φαινόταν, ανήκε στην Αμερική, και ήταν δικό της καθήκον να τον διαμορφώσει. (…) »Πώς οι τρεις πρώτοι πρόεδροι των ΗΠΑ που ανέλαβαν το ρόλο του υπ’ αριθμόν ένα παγκόσμιου ηγέτη -ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, ο Ουίλιαμ Κλίντον και ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος- ερμήνευσαν την ουσία της νέας εποχής; Καθοδηγήθηκαν από ένα όραμα που συμβάδιζε με τις ιστορικές περιστάσεις και ακολούθησαν μια συγκροτημένη στρατηγική; Ποιες αποφάσεις της εξωτερικής πολιτικής υπήρξαν οι πιο σημαντικές; Άφησαν τον κόσμο σε καλύτερη ή σε χειρότερη κατάσταση, και η θέση των ΗΠΑ σ’ αυτό τον κόσμο είναι τώρα ισχυρότερη ή πιο αδύναμη; Ποια είναι τα βασικά μαθήματα για το μέλλον που θα πρέπει να αντλήσουμε από τις δραστηριότητες των ΗΠΑ κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ως της πρώτης παγκόσμιας υπερδύναμης;»