Η διάλυση

Η Διάλυση. Ας δούμε σ’ αυτή τη λέξη – τίτλο μία ενέργεια που αγκαλιάζει: • ό,τι (με) διαλύει • ό,τι εγώ μπορώ να διαλύσω, ή ό,τι μπορεί να διαλυθεί • ό,τι θέλω αλλά δεν καταφέρνω να διαλύσω • ό,τι επιχειρεί αλλά δεν καταφέρνει να (με) διαλύσει Η διάλυση, έτσι εκτεθειμένη, ως δυνατότητα διάλυσης του εγώ (εαυτού;) και του άλλου (ατόμου, πράγματος, ιδέας…), αλλά και ως αδυνατότητα, καταστροφή αλλά και αντίσταση ή αντίδραση στην απειλή άλωσης, σχετίζεται προφανώς με τη μνήμη, τον πόνο, αλλά και με μια προσπάθεια για ελευθερία, ευτυχία, ή (και) τελείωση.

Δαμιανός Κωνσταντινίδης (Συγγραφέας)

Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., της Δραματικής Σχολής της Ρούλας Πατεράκη, διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Paris X – Nanterre. Καθηγητής Υποκριτικής-Σκηνοθεσίας στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. Έχει διδάξει στις Δραματικές σχολές «Προσκήνιο» και Κ.Θ.Β.Ε., καθώς και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Στη Γαλλία σκηνοθέτησε έργα των: Φ. Γκ. Λόρκα, Γκ. Μπύχνερ, Σ. Μπέκετ, Ζ. Ζενέ, Π. Κορνέιγ, Πριγκίπισσας Παλατινής, Α. Τσέχωφ, Αρμάν Ρομπέν… Στην Ελλάδα σκηνοθέτησε για το Φεστιβάλ Αθηνών, το Κ.Θ.Β.Ε., το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, στις ομάδες ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΗΩΣ, ΕΞΩ ΤΗΣ ΤΑ ΤΕΙΧΗ, ΛΥΚΗ ΒΥΘΟΥ και ANGELUS NOVUS, της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος και ο μόνιμος σκηνοθέτης, έργα και κείμενα (συχνά σε δική του διασκευή ή μετάφραση) των: Ομήρου, Αισχύλου, Ευριπίδη, Β. Κορνάρου, Α. Παπαδιαμάντη, Τ. Σινόπουλου, Μποστ, Α. Στάικου, Δ. Δημητριάδη, Μ. Ευσταθιάδου, Ε. Μερκενίδου, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Τζ. Σουίφτ, ντε Σαντ, Α. Στρίντμπεργκ, Μαίτερλινκ, Ο. Ουάιλντ, Ντ. Τόμας, Ρ. Β. Φασμπίντερ, Ζ. Ζενέ, Σ. Μπέκετ, Χ. Μύλλερ, Ντ. Γκίζελμαν, Ρ. Γκαρθία… Έχει δημοσιεύσει άρθρα, μεταφράσεις καθώς και λογοτεχνικά κείμενα (εκδ. Αιγόκερως, University Studio Press, περιοδικά: Σκαπτή Ύλη, Υπόστεγο, Εντευκτήριο, Δίοδος, Χάρτης…), με διάφορα ψευδώνυμα – ή και όχι.