Η διαφορετική Ελένη

Audiatur altera pars έλεγαν οι Λατίνοι. Η άλλη πλευρά βέβαια είναι αυτή που τις πιο πολλές φορές μας καθιστά αμήχανους, είναι αυτή που μας ξεβολεύει από τις κατακτημένες συνήθειες του παρελθόντος και μας δη μιουργεί την αίσθηση πως δεν πατάμε γερά στα πόδια μας. Η δικτατορία των συνηθειών… Καιρός δεν είναι να προχωρήσουμε σε ακόμη μία απομυθοποίηση; Κι η απομυθοποίηση που έχουμε στο μυαλό μας σε καμία περίπτωση δεν θα είναι μια αποτυχημένη παρωδία! Κατά τα τελευταία δεκατρία χρόνια που διδάσκω σε μαθητές μου την “Ελένη” του Ευριπίδη πολλές είναι οι φορές που άλλαξα την ένταση, το χρώμα και τη φορά της ελαστικής στοχοθεσίας μου. Τη στιγμή που έρχομαι σε επαφή με το συγκεκριμένο κείμενο επιδιώκω τα παιδιά μου να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα από τα οφθαλμοφανή και τα κοινότοπα για να ξεπεράσουν τον φιλόσοφο, τον ψυχολόγο, τον αντιπολεμικό ποιητή… Το “φαίνεσθαι” και το “είναι”, τα οποία ταξιδεύουν διάσπαρτα σε όλο το έργο του, ερμηνεύονται από την ευαισθησία της αγνής εφηβικής ψυχής, αποκωδικοποιούνται και παίρνουν μια θέση στον προσωπικό αξιακό τους κώδικα.