Η δύναμη της μη βίας

Η μη βία παρανοείται συχνά ως μια παθητική πρακτική που πηγάζει από κάποια φιλήσυχη περιοχή της ψυχής, ή ως μια ατομικιστική ηθική στάση απέναντι σε υπαρκτές εξουσίες. Στην πραγματικότητα, μια επιθετική μορφή μη βίας δέχεται ότι η εχθρότητα είναι μέρος της ψυχικής μας συγκρότησης, αλλά εκτιμά την αμφισημία ως τρόπο με τον οποίο ελέγχεται η μετατροπή της επιθετικότητας σε βία. Έτσι, όπως υποστηρίζει η Μπάτλερ, η μη βία είναι μια ηθική θέση που εμπλέκεται βαθιά στο πολιτικό πεδίο, συνυφασμένη με μια ευρύτερη πολιτική πάλη για την ισότητα. Ως τέτοια, προϋποθέτει μια κριτική του ατομικισμού και μια κατανόηση των ψυχοκοινωνικών διαστάσεων της βίας: μεταξύ άλλων, τη διαπίστωση ότι η απαγόρευση της βίας από το κράτος, που αξιώνει το μονοπώλιό της, αφήνει απέξω ζωές που κρίνεται ότι δεν μετράνε και δεν αξίζουν το πένθος. Μέσα απ’ αυτό τον ανοιχτό ή ενδιάθετο ρατσισμό της νομιμοποιημένης κρατικής και διοικητικής βίας, η ευθύνη για τη βία τελικά αντιστρέφεται και αποδίδεται σε όσες και όσους είναι πιο εκτεθειμένοι στις θανάσιμες επιπτώσεις της. Η πολιτική της μη βίας συνδέεται με κοινωνικά κινήματα που αντλούν τις ηθικές αξιώσεις τους από την επίγνωση της αλληλεξάρτησης όλων των ζωών και του μη αναλώσιμου, γι’ αυτό και πενθήσιμου, χαρακτήρα τους.

Judith Butler (Συγγραφέας)

Μια από τις σημαντικότερες θεωρητικούς της εποχής μας, η αμερικανίδα φιλόσοφος Τζούντθ Μπάτλερ έχει συμβάλει καθοριστικά στα πεδία της φεμινιστικής θεωρίας, της πολιτικής φιλοσοφίας, της ψυχαναλυτικής θεωρίας και της κοινωνικής και πολιτισμικής κριτικής. Το πρωτοποριακό έργο της καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα θεματικών: έμφυλη ταυτότητα, σεξουαλικότητα, συγγένεια, σχέσεις εξουσίας, λόγος, υποκειμενικότητα, επιτελεστικότητα, κριτική. Η Judith Butler είναι καθηγήτρια Maxine Elliot στα τμήματα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Έργα της: “Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth-Century France” (Columbia University Press, 1987), “Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity” (Routledge, 1990), “Bodies That Matter: On the Discursive Limits of “Sex”” (Routledge, 1993), “The Psychic Life of Power: Theories of Subjection” (Stanford University Press, 1997), “Excitable Speech: A Politics of the Performative” (Routledge, 1997), “Antigone΄s Claim: Kinship Between Life and Death” (Columbia University Press, 2000), “Hegemony, Contingency, Universality” (με τον Ernesto Laclau και τον Slavoj Zιzek, Verso Press, 2000), “Precarious Life: Powers of Violence and Mourning” (Verso Press, 2004), “The Judith Butler Reader” (επιμ. Sara Salih με την Judith Butler, Blackwell Publishing, 2004), “Undoing Gender” (Routledge, 2004), “Giving an Account of Oneself” (Fordham University Press, 2005), “Who Sings the Nation-State?: Language, Politics, Belonging” (με την Gayatri Spivak, 2007), “Frames of War: When is Life Grievable?” (2009).

 

Γιώργος Θ. Καράμπελας (Μεταφραστής)