Η δύναμη των λέξεων

“Αν οι μεγάλες αλλαγές αναγνωρίζονται κατ’ αρχήν από τις λέξεις, τότε είναι επιτακτικό να δημιουργηθεί ένα νέο λεξικό -ακριβές και όχι απατηλό- για να κατονομαστεί αυτό το τόσο σφαιρικό, κι όμως τόσο κατακερματισμένο, παρόν, το τόσο ξένο κι όμως τόσο παρεμβατικό.” (Ivano Dionigi) Ο λόγος που, από αμυντικό και επιθετικό όπλο, υποβιβάζεται σε “εμπόρευμα” (Del Giudice)· ο λόγος που μετασχηματίζεται σε μέσον “κατάχρησης”, όπως δείχνουν οι τραγικές πρόσφατες υπερβολές (Eco)· ο λόγος του ανθρώπου που αντιπαρατίθεται στον Θείο Λόγο και γίνεται “διαβολικός”, φορέας μίσους και διχασμού (Ravasi). Τρεις σύγχρονοι συγγραφείς συνδιαλέγονται με τα βιβλικά, ελληνικά και λατινικά κείμενα, και δημιουργούν αυτή την ανθολογία, που ανατρέχει σε ορισμένες λαμπρές στιγμές της αρχαίας σκέψης για τον λόγο και τη σχέση του με την εξουσία, από τη “Γένεση” ως τις “Νεφέλες” του Αριστοφάνη και τις “Εξομολογήσεις” του Αγίου Αυγουστίνου. Σήμερα, στην εποχή της ανανεωμένης “εξουσίας της ρητορικής”, η τραγωδία είναι ότι τα αφεντικά της γλώσσας εξορίζουν τους πολίτες του λόγου. Απ’ αυτή την άποψη, η φιλολογία, η “αγάπη για τον λόγο”, υπερβαίνει τα όρια του ειδικευμένου επιστημονικού κλάδου και ανυψώνεται σε ηθικό και πολιτικό καθήκον κάθε ανθρώπου.

Umberto Eco (Συγγραφέας)

Ο Ουμπέρτο Έκο, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε στις 5 Ιανουαρίου του 1932. Φημολογείται ότι το επώνυμο “Έκο” είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων “Ex Caelis Oblatus”, που σημαίνει “θεϊκό δώρο”. Ακολούθησε σπουδές μεσαιωνικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας και έκανε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 καθηγητής της Σημειολογίας στο Μιλάνο. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Μελετών. Επίσης, ήταν διευθυντής του περιοδικού “VS”. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 70, άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματα του, κάνοντας την αρχή με “Το όνομα του Ρόδου”, που τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger το 1982, ενώ πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Έκο περνούσε τον καιρό του με τη γυναίκα του και δύο παιδιά τους ανάμεσα στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα διαμέρισμα-λαβύρινθο με μια βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων) και στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά, που χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει πολλές τιμητικές διακρίσεις και έχει κάνει δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Στις πραγματείες του συγκαταλέγονται: “Opera aperta” (1962), “La struttura assente” (1968), “Θεωρία σημειωτικής” (1975), “Lector in fabula” (1979). To 1980 εμφανίστηκε ως μυθιστοριογράφος με το “Όνομα του Ρόδου”, το 1988 ακολούθησε το “Εκκρεμές του Φουκώ”. Έφυγε από τη ζωή στις 19 Φεβρουαρίου 2016 σε ηλικία 84 ετών. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)

 

Daniele Del Giudice (Συγγραφέας)

Ο Daniele Del Giudice είναι μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, συγγραφέας θεατρικών έργων και υφηγητής Ιταλικής Λογοτεχνίας στο IUAV της Βενετίας.

 

Gianfranco Ravasi (Συγγραφέας)

O Gianfranco Ravasi είναι υφηγητής Εξήγησης της Παλαιάς Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή της Νότιας Ιταλίας και διευθυντής της Αμβροσιανής Βιβλιοθήκης.

 

Έφη Καλλιφατίδη (Μεταφραστής)

Η Έφη Καλλιφατίδη (1954-2018) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και γραφιστική στο Istituto Europeo di Design (IED) της Ρώμης. Αναγνωρισμένη μεταφράστρια λογοτεχνίας, μετέφρασε στα ελληνικά το σύνολο των μυθιστορημάτων και τα περισσότερα δοκιμιακά έργα του Ουμπέρτο Έκο, καθώς και έργα κλασικών συγγραφέων όπως οι Λώρενς Στερν, Χένρυ Φήλντινγκ, Χέρμαν Μέλβιλ, Σάμουελ Μπάτλερ, Ναθάνιελ Χώθορν, Τσαρλς Ντίκενς, Τζιοβάνι Βέργκα, κ.ά. – 150, συνολικά, λογοτεχνικά έργα αγγλόφωνων, Ιταλών και Γάλλων συγγραφέων. Παράλληλα εργάστηκε για πολλά χρόνια ως υποτιτλίστρια στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Συνεργάστηκε με την ΕΡΤ και με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του οποίου διετέλεσε υπεύθυνη υποτιτλισμού. Συνεργάστηκε επίσης με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, με το Φεστιβάλ Αθηνών, με την Εθνική Λυρική Σκηνή, με το ΚΘΒΕ, και με πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έφυγε από τη ζωή την 1η Ιανουαρίου 2018.

 

Ivano Dionigi (Επιμέλεια)

O Ivano Dionigi είναι καθηγητής Λατινικής Λογοτεχνίας και διευθυντής του Κέντρου Σπουδών “Η αιωνιότητα του κλασικού” στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.