Η εκπαιδευτική πολιτική στα χρόνια του Ελευθέριου Βενιζέλου

Τον Ιανουάριο του 2004 το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” και το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας συνδιοργάνωσαν στην Αθήνα διήμερο επιστημονικό συνέδριο με θέμα “Η εκπαιδευτική πολιτική στα χρόνια του Ελευθερίου Βενιζέλου”. Αντικείμενο του συνεδρίου ήταν η ιστορία της εκπαιδευτικής πολιτικής το α΄ μισό του 20ού αιώνα μέσα από την παρουσίαση και διερεύνηση των βασικότερων πτυχών της πολιτικής του Βενιζέλου και των κυβερνήσεών του στους τομείς της παιδείας και της εκπαίδευσης και την παράλληλη εξέταση των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, που ήταν ενταγμένες στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής. Για το Εθνικό Ίδρυμα “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” το συνέδριο εντάσσεται σ’ έναν κύκλο επιστημονικών εκδηλώσεων που έχει εγκαινιάσει από τη σύστασή του -έχει ήδη στο ενεργητικό του οκτώ συνέδρια- σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας και του εξωτερικού που στοχεύουν στη θεματική προσέγγιση του έργου και της εποχής του Ελευθερίου Βενιζέλου. Αποτέλεσμα ενός γόνιμου διεπιστημονικού διαλόγου, ο τόμος περιλαμβάνει ανακοινώσεις πανεπιστημιακών καθηγητών, ερευνητών και διδακτόρων που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με το θεσμικό πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων Βενιζέλου, τη σχέση παιδείας και γλώσσας, την τεχνική εκπαίδευση, την εφαρμογή των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, τους στόχους και τα προγράμματα της εποχής και χρονικά καλύπτουν από την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας μέχρι και τα μέσα περίπου του 20ού αιώνα. […] (από το εισαγωγικό σημείωμα για την έκδοση) Περιέχονται οι εισηγήσεις: – Αλέξης Δημαράς, “Εισαγωγικές παρατηρήσεις” – Νίκος Αλιβιζάτος, “Το συνταγματικό πλαίσιο” – Άννα Φραγκουδάκη, “Η καθαρεύουσα στο Σύνταγμα του 1911: όταν η πατρίδα υπερισχύει πολιτικά της κοινωνίας” – Ρένα Σταυρίδη – Πατρικίου, “Η ώρα των διανοούμενων” – Χρίστος Τσολάκης, “Από τα “ία” και τα “ωά” στη γλωσσική άνοιξη του 1917 και πάλι πίσω και πάλι μπροστά” – Αντώνης Χουρδάκης, “Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η εκπαίδευση στην Κρητική Πολιτεία” – Δαυίδ Αντωνίου, “Απόστολος Γ. Αλεξανδρής: ο πρώτος Υπουργός Παιδείας των κυβερνήσεων Ελευθερίου Βενιζέλου” – Χαράλαμπος Χαρίτος, “Υπομνήματα του Αλέξανδρου Δελμούζου στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Προσδοκίες για τον επηρεασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής”. – Χάρης Αθανασιάδης, “Εκπαιδευτικά συνδικάτα και Βενιζελική εκπαιδευτική πολιτική (1928-1932)” – Σήφης Μπουζάκης, “Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1929: “Νέα παράσταση της παλιάς κωμωδίας” ή “προσπάθεια των κομμουνιζόντων όπως υπονομευθώσι τα θεμέλια του αστικού κράτους”; Μία ακόμη προσπάθεια ερμηνείας”. – Στρατής Μπουρνάζος, “Η “αντίδραση” και οι αντιδράσεις στις μεταρρυθμίσεις” – Νίκος Ε. Παπαδάκης, “”… Εν συνδυασμώ προς τον νέον οργανισμόν του πανεπιστημίου και την αποκατάστασιν της τάξης”: εκπαιδευτική πολιτική, διακυβέρνηση και απόδοση λόγου στην Ανώτατη Εκπαίδευση στα χρόνια του Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932)” – Παναγιώτης Κιμουρτζής, “Πανεπιστήμιο (1920-1917): καθηγητές, σύμπνοια και έριδα” – Βαγγέλης Καραμανωλάκης, “Από τη “δειλή” μεταρρύθμιση του 1911 στη δημιουργία του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος. Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιστορία στα χρόνια των βενιζελικών κυβερνήσεων”. – Άλκηστις Βερέβη, “Από τον οργανισμό του 1922 στον οργανισμό του 1932. Η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας”. – Χαράλαμπος Νούτσος, “Το όριο του Βενιζελικού εκσυγχρονισμού στη σχολική γνώση: 1913-1931” – Ιωάννης Πυργιωτάκης, “Ελευθέριος Βενιζέλος – Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: από την νεανική φιλία στην Κρήτη ως το εγχείρημα του ελληνικού Πανεπιστημίου Σμύρνης” – Νικόλαος Βαρμάζης, “Το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης: η ίδρυση και η λειτουργία του στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου” – Αντώνης Βάος, “Η στροφή στο παρόν του νέου ελληνισμού: ένα κοινό ανανεωτικό πρόταγμα στο χώρο της τέχνης και της εικαστικής εκπαίδευσης τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα” – Ευαγγελία Καλεράντε, “Προσέγγιση του θέματος του αναλφαβητισμού από την κυβέρνηση Βενιζέλου και από τη δικτατορία Μεταξά” – Δέσποινα Καρακατσάνη, Βασιλική Θεοδώρου, “Η φιλελεύθερη πολιτική για την υγεία των παιδιών την περίοδο 1928-1932” – Σιδηρούλα Ζιώγου – Καραστεργίου, “Η γυναικεία εκπαίδευση στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου” – Νίκη Μαρωνίτη, “Εθνικές-πολιτικές προτεραιότητες και αιτούμενα εκπαιδευτικής αγωγής στην τετραετία 1928-1932: “Ο κομμουνιστικός κίνδυνος”” – Μάρω Καρδαμίτση – Αδάμη, “Το εκπαιδευτικό κτίριο κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο” – Γιώργος Κρητικός, “Ένταξη προσφυγών και “σταθερότητα” στον ελληνικό χώρο μέσω της εκπαίδευσης (1922-1932)” – Γεώργιος Τζάρτζας, “Το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο και η εκπαιδευτική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου” – Γεώργιος Κανδαράκης, Δημήτριος Καρτσάκης, Κωνσταντίνος Μανωλάκης, “Παρουσίαση του εκπαιδευτικού προγράμματος “Ελευθέριος Βενιζέλος: στα βήματά του…”” – Ελένη Γαρδίκα – Κατσιαδάκη, “Η εκπαιδευτική πολιτική στα χρόνια του Ελευθερίου Βενιζέλου. Σύνοψη και προοπτικές” – Σόνια Γελαδάκη, Γιώτα Παπαδημητρίου, “Αντανακλάσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου στον εξωελλαδικό χώρο. Το μεταρρυθμιστικό πείραμα στη Μανσούρα”. – Χρήστος Τζήκας, “Η συζήτηση για τις σχολές μόρφωσης των δασκάλων στη συγκυρία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1929”

Νίκος Κ. Αλιβιζάτος (Εισηγητής)

Ο Νίκος Κ. Αλιβιζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, κατάγεται όμως από την Κεφαλονιά και τη Χίο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ρaris V. Από το 1980 διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 1992 εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Τακτικός συνεργάτης του “Βήματος” από το 1986 έως το 2000 και σήμερα των Νέων. Δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έχει γράψει μεταξύ άλλων: “Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση. Όψεις της ελληνικής εμπειρίας, 1922-1974” (Θεμέλιο, 1983, γ΄ έκδ. 1996), “Ο αβέβαιος εκσυγχρονισμός και η θολή συνταγματική αναθεώρηση” (Πόλις, 2001), “Η βασιλική περιουσία στο Στρασβούργο” (Α. Σάκκουλας, 2003) και “Πέρα από το 16: Τα πριν και τα μετά” (Αθήνα: Μεταίχμιο, 2007).

 

Αντώνης Γ. Χουρδάκης (Εισηγητής)

Ο Αντώνης Χουρδάκης είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης των Παρισίων (Paris-V Rene Descartes, Sorbonne). Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο της Ιστορίας της Παιδείας και στην παιδαγωγική προσέγγιση της Ιστορίας. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων και πολλών μελετών και άρθρων στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ρωσική, ισπανική και αραβική γλώσσα. Έχει συνεργαστεί σε προγράμματα σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας, της Γλώσσας και του Πολιτισμού και στην παραγωγή διδακτικού υλικού για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και παγκόσμια συνέδρια στην Ελλάδα (ΠΕΕ, WAER, CESE), την Ευρώπη (WHA, IAHE) και τις ΗΠΑ (CIES, AERA). Είναι μέλος της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ιστορία (WHA), της Διεθνούς Ένωσης για την ιστορία της Παιδείας (ΙΑΗΕ), της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος (ΠΕΕ), της Διεπιστημονικής Ένωσης Αρχαίου Θεάτρου (GITA, Montpellier III), της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνου (ΙΛΕΡ) και άλλων εταιρειών. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ένωσης των Επιστημών της Αγωγής (Association Mondiale des Sciences de l΄ Education, AMSE/WAER). Έχει επίσης διδάξει στο Πανεπιστήμιο Saint John της Νέας Υόρκης και συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Ιστορίας και Ιστορίας της Παιδείας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Από το 1990 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στη Σχολή Επιστημών Αγωγής, και είναι Αναπληρωτής Καθηγητής.

 

Χαράλαμπος Γ. Χαρίτος (Εισηγητής)

Ο Χαράλαμπος Γ. Χαρίτος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πρόεδρος του ίδιου Τμήματος. Διευθύνει το Εργαστήριο Εκπαιδευτικής (και Τοπικής) Ιστορίας και το Μουσείο Εκπαιδευτικής Ιστορίας (ΜΕΙ) στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το ερευντικό του ενδιαφέρον κινείται στους χώρους της ιστορίας της εκπαίδευσης, της ιστορίας της προσχολικής αγωγής, της κοινωνικής ιστορίας, της τοπικής ιστορίας και της εκπαιδευτικής μουσειογραφίας. Μελέτες και άρθρα του για θέματα ιστορίας και παιδαγωγικής έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά, επετηρίδες, πρακτικά συνεδρίων και σε αυτοτελείς εκδόσεις.

 

Στρατής Μπουρνάζος (Εισηγητής)

 

Ρένα Σταυρίδη – Πατρικίου (Εισηγητής)

Η Ρένα Σταυρίδη – Πατρικίου (1934-2009) ήταν ιστορικός, καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστήμιου. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Στρασβούργου (1962-1967) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (Diplome d΄ Etudes Superieures, DES) στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris I) (1968-1970) και στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης (Paris IV) (1970-1973). Το 1975 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. Από το 1978 ήταν μέλος του διδακτικού και επιστημονικού προσωπικού του Παντείου Πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο του προγράμματος “Socrates” δίδαξε θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας στα Πανεπιστήμια της Κατάνιας και του Παλέρμο (1998). Δίδαξε επίσης θέματα Βαλκανικής και Νεοελληνικής Ιστορίας ως επισκέπτρια καθηγήτρια στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociates στο Παρίσι (2003). Για τα ίδια θέματα πραγματοποίησε ομιλίες στα πανεπιστήμια της Τεργέστης, της Νεάπολης και της Κοπεγχάγης. Από το 2000 έως το 2004 χρημάτισε Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Βασικό της ερευνητικό αντικείμενο ήταν ο δημοτικισμός, το γλωσσικό ζήτημα και η ελληνική παιδεία, ενώ από το πρώτο ήδη βιβλίο της, “Δημοτικισμός και κοινωνικό πρόβλημα” (1976), που κυκλοφόρησε από τη Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη των εκδόσεων “Ερμής”, την οποία διηύθυνε ο Άλκης Αγγέλου, ξεχώρισε για τη σαφήνεια των ιδεών και του ύφους, το ερευνητικό της πνεύμα και τους ορίζοντες της γραφής της. Παράλληλα, υπήρξε μια διαυγής και μαχητική παρουσία, με σταθερή παρέμβαση στον δημόσιο χώρο. Εκτός από πολυάριθμες μελέτες που δημοσίευσε σε συλλογικούς τόμους, σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά με αντικείμενο την ιστορία του νεότερου ελληνισμού, εξέδωσε τα βιβλία: “Δημοτικισμός και κοινωνικό πρόβλημα” (Ερμής, Αθήνα 1976, β΄ εκδ. Εστία 2000), “Ο Γ. Σκληρός στην Αίγυπτο: σοσιαλισμός, δημοτικισμός και μεταρρύθμιση” (Θεμέλιο, Αθήνα 1988), “Rhigas and Coray: Peres et Symboles de Lumieres Neohelleniques” (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας- Expolangues, 1999), “Γλώσσα, εκπαίδευση και πολιτική” (Ολκός, Αθήνα 1999, β΄ εκδ. 2009), “Οι φόβοι ενός αιώνα” (Μεταίχμιο, 2008), κ.ά. Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Νοέμβριου 2009, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

 

Νίκος Ε. Παπαδάκης (Εισηγητής)

Ο Νίκος Παπαδάκης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας & Τεκμηρίωσης (ΚΕΠΕΤ) και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, όπως και μέλος της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης (ΜΕΚΓ) του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι International Expert στο European Training Foundation/ ETF (“Skills & VET Governance” project). Έχει διατελέσει Special Adviser στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2011- 2013). Είναι επίσης μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ, συνεργάζεται ερευνητικά με το ΚΑΝΕΠ/ ΓΣΕΕ, ενώ επίσης συνεργάζεται με το ESRC Research Centre “LLAKES” του UCL-IoE. Διετέλεσε μέλος του Education & Training Coordination Group (ETCG) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2006-2010) και μέλος (2008- 2011) του Advisory Board του UNDP/ RCPAR (Regional Centre for Public Administration Reform). Το εαρινό εξάμηνο του ακαδ. έτους 2011- 2012 ήταν Visiting Professorial Fellow στη Faculty of Policy & Society του University of London/ IoE (σήμερα UCL-IoE). Έχει δημοσιεύσει 102 μελέτες, στα αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά, έχει συγγράψει 6 επιστημονικά βιβλία- μονογραφίες και έχει επιμεληθεί άλλους 6 συλλογικούς τόμους. Αγαπάει ιδιαίτερα την Τέχνη, ωστόσο δεν είναι ποιητής ούτε τεχνοκριτικός.

 

Νικόλαος Ε. Παπαδάκης (Εισηγητής)

O Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης (Παπαδής) γεννήθηκε στον Βάμο Χανίων. Είναι δικηγόρος, γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” (Χανιά), από τη σύστασή του, το 2000. Έχουν κυκλοφορήσει μελέτες του με θέμα τον Βενιζέλο και την εποχή του. Έχει γράψει πληθώρα άρθρων και έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων για επιμέρους τομείς του έργου του Βενιζέλου, την ιστορία της Κρήτης, τη Μικρασιατική Εκστρατεία και το Κυπριακό. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στην αγγλική και τη σερβική γλώσσα.

 

Χρίστος Λ. Τσολάκης (Εισηγητής)

Ο Χρίστος Λ. Τσολάκης είναι καθηγητής της νεοελληνικής γλώσσας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Κλασικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία, όπου και δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία. Υπηρέτησε στη γενική εκπαίδευση ως καθηγητής, σχολικός σύμβουλος και διευθυντής της ΣΕΛΜΕ και του ΠΕΚ Θεσσαλονίκης. Μετείχε στις επιτροπές που εργάστηκαν για την εισαγωγή και την καλλιέργεια της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση και στο δημόσιο βίο. Ήταν επικεφαλής των συγγραφικών ομάδων οι οποίες με τη συνεργασία του ΚΕΜΕ/Παιδαγωγικού Ινστιτούτου έγραψαν τα βιβλία “Νεοελληνική γλώσσα” για το γυμνάσιο και “Έκφραση – Έκθεση” για το λύκειο. Ασχολήθηκε, και ασχολείται, με θέματα γλώσσας, διδασκαλίας της γλώσσας και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.

 

 

Παναγιώτης Γ. Κιμουρτζής (Εισηγητής)

 

Άννα Φραγκουδάκη (Εισηγητής)

Η Άννα Φραγκουδάκη είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έζησε στη Γαλλία, 1964-1976, όπου σπούδασε κοινωνιολογία και ειδικεύθηκε στην κοινωνιολογία της παιδείας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Rene Descartes – Paris V (1975, τμήμα επιστημών της εκπαίδευσης) και υφηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1978, Φιλοσοφική Σχολή). Οι κύριες δημοσιεύσεις της αφορούν τις κοινωνικές ανισότητες, τις διακρίσεις με βάση το φύλο και την κουλτούρα, την ιστορική διγλωσσία και την κοινωνική της λειτουργία, την ανάλυση των σχολικών βιβλίων, τον εθνοκεντρισμό και το ρατσισμό στην εκπαίδευση.

 

Δαυίδ Αντωνίου (Εισηγητής)

Ο Δαυίδ Αντωνίου είναι φιλόλογος, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση (δημόσια και ιδιωτική) σε διάφορες θέσεις και εργάστηκε στη συγγραφή και αναθεώρηση κρατικών διδακτικών βιβλίων· υπηρέτησε, επίσης, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και ασχολήθηκε με την ταξινόμηση του αρχείου του Υπουργείου Παιδείας. Το συγγραφικό του έργο αναφέρεται στην Ελληνική και Λατινική Φιλολογία και τα τελευταία 25 χρόνια στην Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, έχοντας δημοσιεύσει αυτοτελή έργα και πολυάριθμες μελέτες.

 

Αλέξης Δημαράς (Εισηγητής)

Ο Αλέξης Δημαράς (1932-2012) σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη και διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας Ελλάδας και πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ήταν Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και για το έργο του στην Ιστορία της Εκπαίδευσης τιμήθηκε με τον τίτλο του Επίτιμου Διδάκτορα από τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Πατρών. Το 2011 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον ανώτατο τίτλο τιμής του Ταξιάρχη (Commandeur) του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα. Σημαντικότερα έργα του είναι το δίτομο Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε (Ερμής, 1973), Το εθνικό απολυτήριο, Μια πρόταση που έγινε, Τεκμήρια για την ιστορία (Ερμής, 1997), Σχολή Μωραΐτη 1936-2006: Ξεφυλλίζοντας 70 χρόνια παιδείας (Σχολή Μωραΐτη, 2006). Επιμελήθηκε το δίτομο Μίλτος Κουντουράς, Κλείστε τα σχολειά [Εκπαιδευτικά Άπαντα] (Γνώση, 1985). Δημοσίευσε πλήθος μελετών και άρθρων σε πολλούς συλλογικούς τόμους και περιοδικά, ενώ το 2008 εξέδωσε, μαζί με τη Βάσω Βασιλού-Παπαγεωργίου, το ιστορικό βιβλίο-λεύκωμα Από το κοντύλι στον υπολογιστή (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).

 

 

 

Σήφης Μπουζάκης (Εισηγητής)

Ο Σήφης (Ιωσήφ) Μπουζάκης είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ασχολείται με θέματα Ιστορίας Εκπαίδευσης και Συγκριτικής Παιδαγωγικής. Σ΄ αυτές τις γνωστικές περιοχές έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και διευθυντής δύο επιστημονικών σειρών στις εκδόσεις Gutenberg με τίτλο “Μελέτες Τεκμήρια Ιστορίας Εκπαίδευσης” και “Συγκριτική Παιδαγωγική”. Διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών, Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του ιδίου Πανεπιστημίου, Διευθυντής του ΠΕΚ Πατρών και Πρόεδρος του Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης, Ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Κυπριακής Κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση της κυπριακής εκπαίδευσης. Σήμερα είναι Επόπτης των Πειραματικών Σχολείων του Πανεπιστημίου Πατρών.

 

Βαγγέλης Καραμανωλάκης (Εισηγητής)

 

Χάρης Αθανασιάδης (Εισηγητής)

Ο Χάρης Αθανασιάδης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος Δημόσια Ιστορία του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του επικεντρώνονται στην Ιστορία της Εκπαίδευσης, την Ιστορία του εργατικού κινήματος και τη Δημόσια Ιστορία.

 

Άλκηστις Βερέβη (Εισηγητής)

 

Αργυρώ Βατσάκη (Επιμέλεια)

 

Βάλια Βαρουχάκη (Επιμέλεια)