Η Ευρώπη γεννήθηκε από το “σχίσμα”

“Το σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν”. Από το χθες προέκυψαν δύο πολιτισμικά “παραδείγματα” καθοριστικά της ανθρώπινης Ιστορίας: Το ελληνικό κοινωνιοκεντρικό και το δυτικοευρωπαϊκό (μεταρωμαϊκό) ατομοκεντρικό “παράδειγμα”. Αντιθετικά τα δύο “παραδείγματα”, ασύμπτωτα, η πραγματοποίηση του ενός προϋποθέτει τη συνεπή άρνηση-απόρριψη του άλλου. Ο παγκοσμιοποιημένος σήμερα πολιτισμός της “Δύσης” είναι η αντιστροφή των όρων του κάποτε ελληνικού πολιτισμού, το αναποδογύρισμα (σαν αντεστραμμένο γάντι) των προϋποθέσεων και των στόχων του. Η υπενθύμιση αυτού του κοσμοϊστορικού “Σχίσματος” πιθανόν να καρπίζει προσωπικές αντιστάσεις στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού και της χρησιμοθηρίας – στον “ριζοσπάστη μηδενισμό” (radikale Nihilismus) που ο Nietzsche κατάγγελνε σαν τον φρικτότερο εφιάλτη για την Ευρώπη.