Η ημέρα των φόνων στην ιστορία του Άμλετ

ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Λοιπόν, τί βλέπετε ; ΑΜΛΕΤ. –Τη φυλακή μου, κύριέ μου. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Τη φυλακή σας ; Πού είναι αυτή ; ΑΜΛΕΤ. –Εδώ. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Η φυλακή σας, εδώ ; ΑΜΛΕΤ. –Ετούτη η χώρα, κύριέ μου. […] ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Από εσάς και μόνο εξαρτάται να απελευθερωθείτε. ΑΜΛΕΤ. –Για μένα αυτή η χώρα είναι μια φυλακή. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Εγώ έχω άλλη γνώμη. ΑΜΛΕΤ. –Είμαι πρόθυμος να το πιστέψω. Καθώς τίποτα δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του · τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τα σκεφτόμαστε. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. – Εάν αυτή η χώρα είναι μια φυλακή, τότε είναι κι ο κόσμος όλος. ΑΜΛΕΤ. –Ξακουστή φυλακή, αναμφίβολα : πολλά κελιά, παραρτήματα, μπουντρούμια. Εδώ, ωστόσο, βρισκόμαστε σε ένα από τα χειρότερα. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Δεν συμμερίζομαι διόλου το πως νιώθετε. Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ είναι μια διασκευή. Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989) είχε διαβάσει συστηματικά Σαίξπηρ από τα αγγλικά και διάφορες γαλλικές μεταφράσεις από το 1969. Το 1974, θέλοντας να γράψει αυτή τη συμπυκνωμένη εκδοχή, χρησιμοποίησε ως οδηγό στη δουλειά του τη μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Yves Bonnefoy. Ο Κολτές ξαναγράφει και διασκευάζει τον Άμλετ για τέσσερα πρόσωπα, αναζητώντας τον πυρήνα του έργου. Ο μετέπειτα μεγάλος συγγραφέας, που διέσχισε σαν λαμπρός μετεωρίτης το γαλλικό και το παγκόσμιο θέατρο στη δεκαετία του 1980 με έργα σαν Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, Δυτική αποβάθρα, Αγώνας νέγρου και σκύλων, Ρομπέρτο Τσούκκο κ.ά., με θάρρος και θράσος επιχειρεί μια άσκηση ύφους, επιλέγει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και αναζητεί τη γλώσσα και τα κλειδιά για τη δική του γραφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1977, θα βγει στη θεατρική αρένα με τη Νύχτα μόλις πριν από τα δάση και τα έργα του θα ανεβούν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κόσμου, όπως τον Patrice Chereau, τον Peter Stein και άλλους.

Bernard – Marie Koltes (Συγγραφέας)

Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, γόνος καθολικής μεσοαστικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Μετς της Γαλλίας, στις 9 Απριλίου 1948. Μαθήτευσε κοντά στους Ιησουίτες, των οποίων η σκέψη και η ρητορική, χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της εκπαίδευσης, θα επηρεάσουν τους διαλόγους των έργων που θα γράψει. Πρώτη του αληθινή θεατρική συγκίνηση η Μαρία Κοζαρές στη Μήδεια του Σενέκα. Ταξίδεψε πολύ: Νέα Υόρκη, Λατινική Αμερική, Ρωσία. Θεατρικά του έργα: “Sallinger” και “Η νύχτα πριν τα δάση” (1977), “Μάχη νέγρου και σκύλων” (1979), “Δυτική αποβάθρα” και “Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι” (1985), “Ταμπατάμπα” (1986), “Η επιστροφή στην έρημο” και “Ρομπέρτο Ζούχο” (1988), και τα μυθιστορήματά του: “Η φυγή με άλογο μακριά στην πόλη” (1970), και το ημιτελές “Πρόλογος”. Πέθανε από Aids το 1989 στο Παρίσι, αφού είδε όλα του τα έργα στο φως της σκηνής.

 

 

 

Ευγενία Γραμματικοπούλου (Μεταφραστής)

Η Ευγενία Γραμματικοπούλου (Αθήνα, 1975) διδάσκει Γαλλική Λογοτεχνία, Συγκριτική Γραμματολογία και Λογοτεχνική μετάφραση στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ από το 2008. Από το 2016 έχει αναλάβει το Εργαστήριο Συγκριτικής Γραμματολογίας του Τμήματος και τη διεύθυνση του επιστημονικού περιοδικού Διακείμενα – Intertextes. Με τη μετάφραση γαλλικής λογοτεχνίας και δοκιμίων ασχολείται επαγγελματικά από το 2002. Σε συνεργασία με περιοδικά ποίησης (Ποίηση, Ποιητική, κ.ά.) έχει επίσης μεταφράσει και συστήσει στο ελληνικό κοινό ελάχιστα γνωστούς Γάλλους και γαλλόφωνους δημιουργούς του 20ού αιώνα (Natalie Clifford Barney, Marcel Béalu, Aimé Césaire, Hélène Cixous, Guillevic, Gérard Macé, André Pieyre de Mandiargues, Silvia Baron-Supervielle, κ.ά.).