Η ιστορία των Μαγίστρων της Ρόδου

Ο ακούραστος Μεγάλος Μάγιστρος Philippe de Villiers σκέφτηκε έναν φοβερό αντιπερισπασμό. Με πολλές προφυλάξεις έφτασε στο Φρούριο του Αγίου Νικολάου για να συναντήσει τους διακόσιους παλιούς ναυτικούς που είχαν δώσει όρκο στον Άγιο Ιωάννη ότι θα υπερασπιζόντουσαν τον τόπο τους. Αυτοί οι έμπειροι ναυτικοί, με τις οδηγίες που έλαβαν από εκείνον, χειρίστηκαν τα πυροβόλα με επιτυχία. Τα πυροβόλα, στραμμένα πλέον προς τους προμαχώνες της Ωβέρνης και της Ισπανίας, χτύπησαν από πίσω τον στρατό του εχθρού και τον αποδεκάτισαν. Λέγεται πως ο Σουλεϊμάν, που παρακολουθούσε τη μάχη από μια εξοχική κατοικία που είχε καταλάβει στον λόφο του Αγίου Στεφάνου, απομονώθηκε στο διαμέρισμα που επέλεξε για τον εαυτό του και κυλιόμενος στο χώμα χτυπούσε το κεφάλι του – βρισκόταν σε έξαλλη κατάσταση, που άγγιζε την τρέλα. Οι Ρόδιοι, περιμένοντας τη γενική επίθεση, κοινώνησαν, αγκαλιάστηκαν, ζήτησαν συγχώρεση ο ένας από τον άλλον και ορκίστηκαν να πεθάνουν ηρωικά. Κατέλαβαν τις θέσεις τους στα τείχη και άρχισαν να αμύνονται ενάντια στον εχθρό, που είχε αρχίσει ήδη τους κανονιοβολισμούς. Από τους Ιππότες, το ένα τρίτο είχε χαθεί, κι ο Μάγιστρος ακούραστος έτρεχε για να εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Οι γυναίκες φόρεσαν ανδρικά ρούχα, αποφασισμένες να πολεμήσουν και να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού ζωντανές. Άλλες γυναίκες βοηθούσαν στον ανεφοδιασμό, άλλες γέμιζαν τα ντουφέκια, άλλες χειρίζονταν τους καταπέλτες κι άλλες έριχναν στους Τούρκους καυτό λάδι και πέτρες.

Αθηνά Γιομπλιάκη (Συγγραφέας)

Η Αθηνά Γιομπλιάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Συντήρηση Έργων Τέχνης, Αγιογραφία και Ψηφιδωτό στις Σχολές Πετρά. Είχε την τύχη να έχει δάσκαλο έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους, τον Αντώνη Απέργη, και στο μάθημα της Συντήρησης Έργων Τέχνης τον πολύπειρο δάσκαλο Γιάννη Γκερέκο. Έχει κάνει 43 εκθέσεις, εκ των οποίων 12 είναι ομαδικές και 31 ατομικές. Από τις ατομικές εκθέσεις, οι 20 έχουν γίνει στην Ιταλία και οι υπόλοιπες Ελλάδα, Αυστραλία, Ελβετία, Νορβηγία και Γαλλία.
Εργάστηκε στην Ολυμπιακή Αεροπορία και από το 1994 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρόδο. Το 2000 αγιογράφησε εξ ολοκλήρου το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής στην Κάλαθο Ρόδου. Τοιχογραφίες της υπάρχουν σε διάφορα ιδιωτικά εκκλησάκια, όπως επίσης και φορητές της εικόνες.
Σημαντικές εμπειρίες της θεωρεί την πρώτη της έκθεση στο Βένετο το 1987, στο σπίτι-μουσείο σήμερα του Giorgione, ζωγράφου της Ύστερης Αναγέννησης και σύγχρονου του Tiziano, στη γενέτειρα πόλη του Castelfranco Veneto, το διάστημα που δίδαξε Αγιογραφία στο Instituto Euromediterraneo ΙSSR (Κολέγιο Καθολικών Ιερέων) στο Tempio Pausania της Σαρδηνίας το 2005 και επίσης την έκθεσή της στην Ελληνόφωνη Μπόβα της Καλαβρίας στην Κάτω Ιταλία το 2007,. Από το 2002 άρχισε να ζωγραφίζει Ιππότες και σκηνές μαχών πάνω σε ξύλο με την τεχνική της αγιογραφίας. Αργότερα, μετέφερε τα θέματά της σε μουσαμά, δουλεύοντάς τα με ακρυλικά χρώματα, για να μπορεί να έχει την ελευθερία της επιλογής του μεγέθους στους πίνακές της.
Η αγάπη της για τη Ρόδο την έκανε να πάρει την απόφαση το 2017 να δωρίσει στον Δήμο Ρόδου μια συλλογή πινάκων με 37 έργα, με θέμα «Ηρωική Ρόδος». Αυτοί αναφέρονται στην πολιορκία της Ρόδου το 1480 από τους Οθωμανούς. Αργότερα, θέλησε να γράψει την ιστορία του κάθε πίνακα, κι αυτό την οδήγησε στο βιβλίο “Η Ιστορία των Μαγίστρων της Ρόδου”, ελπίζοντας να γίνει κατανοητή η αγάπη της για αυτή την περίοδο της Ιστορίας της Ρόδου, αλλά και η προσφορά του Τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών στο νησί. Για την ανωτέρω διαδρομή της υπάρχουν σχόλια και κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά.

(Πηγή: “Εκδόσεις Οσελότος”, 2024)