Η κίνηση των ιδεών στη Γαλλία και η απήχησή της σε Έλληνες καλλιτέχνες που έζησαν σε αυτή τη χώρα κατά την περίοδο 1950-1970

To αντικείμενο της έρευνας αυτής είναι η ανάλυση και η κριτική των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στη γαλλική και στην ελληνική κουλτούρα κατά την περίοδο 1950-1970, μια εικοσαετία μεγάλης σημασίας από κοινωνικο-ιστορική άποψη, καθώς επίσης και από την άποψη της κίνησης των ιδεών τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα. Επιχειρείται η συγκριτική μελέτη της γαλλικής και της ελληνικής πραγματικότητας κατά τη μεταβατική περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία οδήγησε στην οικονομικο-πολιτισμική άνθηση των “τριάντα ένδοξων χρόνων” στη Γαλλία: από το 1945-1975. Ένα τέτοιο θέμα παρουσιάζει ενδιαφέρον, διότι ερευνά πιθανές απαντήσεις σε ένα από τα κεντρικά ζητήματα της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας, το ζήτημα της αλληλεπίδρασης των πολιτισμών στο Παρίσι, ένα χώρο όπου συναντώνται όλες οι κουλτούρες της υφηλίου. Οι καλλιτέχνες της έρευνας -Δημήτρης Σακελλαρίδης, Άννα Κινδύνη, Βλάσης Κανιάρης, Παύλος Διονυσόπουλος-, άσχετα από το αν υπήρξαν οπαδοί συγκεκριμένων κινημάτων ή ιδεολογικών ρευμάτων, ήταν όλοι τους γνώστες και κοινωνοί της γαλλικής κουλτούρας. Η επίδραση των γαλλικών ρευμάτων και ιδεών στην Τέχνη της ελληνικής διασποράς δεν είναι εμφανής με την πρώτη ματιά, αλλά είναι οπωσδήποτε υπαρκτή και σημαντική. Το βασικό στοιχείο που επέδρασε στη δημιουργία του έργου τους ήταν ο ιστορικός ορίζοντας στην Ελλάδα και στη Γαλλία, για την οποία επιχειρείται ειδική ανάλυση με θέμα τη συγκεκριμένη περίοδο. Οι καλλιτέχνες μορφοποιούν την εικαστική τους γλώσσα μεταπλάθοντας τα προσωπικά τους βιώματα με βάση το κοινωνικό πλαίσιο και τα ιστορικά δεδομένα της εποχής. Η Τέχνη τους κατανοείται μέσα από το πρίσμα της κίνησης των ιδεών στη Γαλλία και στην Ελλάδα, η οποία δημιουργεί τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις. Μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων οι Βλάσης Κανιάρης και Παύλος, θεμελίωσαν το έργο τους στη σύζευξη της ελληνικής “εμπειρίας” με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κινήματα. Περιέχονται τα κεφάλαια: Μέρος Πρώτο: Η Ελληνική Κοινωνία και η Θέση της Τέχνης κατά την Περίοδο 1945-1970 Κεφάλαιο πρώτο “Η μεταπολεμική κοινωνία στην Ελλάδα και η θέση των εικαστικών καλλιτεχνών Άννας Κινδύνη, Δημήτρη Σακελλαρίδη, Βλάση Κανιάρη και Παύλου Διονυσόπουλου” Κεφάλαιο δεύτερο “Η θέση της Τέχνης στην ελληνική κοινωνία κατά τα μεταπολεμικά χρόνια” Κεφάλαιο τρίτο “Έξοδος καλλιτεχνών από την Ελλάδα προς τη Γαλλία κατά την περίοδο 1950-1970. Επιλογή του Παρισιού ως τόπου προορισμού” Μέρος Δεύτερο: Η Πολιτική και Κοινωνική Ζωή και τα Ιδεολογικά Κινήματα στη Γαλλία κατά την Περίοδο 1950-1970 Κεφάλαιο τέταρτο “Η κοινωνική κατάσταση και η οικονομική ανασυγκρότηση της Γαλλίας της περιόδου 1950-1970. Οι συνθήκες διαβίωσης των καλλιτεχνών της έρευνας και η ένταξη τους στη γαλλική κοινωνία” Κεφάλαιο πέμπτο “Η κίνηση των ιδεών στη Γαλλία κατά την περίοδο 1950-1970. Η ένταξη των καλλιτεχνών στα ιδεολογικά κινήματα της χώρας υποδοχής” Κεφάλαιο έκτο “Τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα της περιόδου 1950-1970 στη Γαλλία” Μέρος Τρίτο: Οι Εικαστικές Τέχνες στη Γαλλία κατά την Περίοδο 1950-1970, Πρωτοπορία και Στρατευμένη Τέχνη και οι Έλληνες Καλλιτέχνες της Έρευνας Κεφάλαιο έβδομο “Οι εικαστικές τέχνες στη Γαλλία κατά την εικοσαετία 1950-1970” Κεφάλαιο όγδοο “Πρωτοπορία και στρατευμένη τέχνη στη Δυτική Ευρώπη. Η ένταξη των καλλιτεχνών Άννας Κινδύνη, Δημήτρη Σακελλαρίδη, Βλάση Κανιάρη και Παύλου στα κινήματα αυτά” Κεφάλαιο ένατο “Το έργο των καλλιτεχνών Άννας Κινδύλη, Δημήτρη Σακελλαρίδη, Βλάση Κανιάρη και Παύλου” Συμπεράσματα