Η λήθη που θα γίνουμε

Ο γιατρός Έκτορ Αµπάδ Γκόµες αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια, µέχρι και την ηµέρα που έπεσε δολοφονηµένος στο κέντρο του Μεδεγίν, στην υπεράσπιση της κοινωνικής ισότητας και στα ανθρώπινα δικαιώµατα. Η “Λήθη που θα γίνουµε” είναι η τρυφερή και υποµονετική ανασύνθεση ενός προσώπου, του πατέρα του συγγραφέα. Είναι µια ιστορία γεµάτη χαµόγελα που τραγουδάει τη χαρά της ζωής ενώ, ταυτόχρονα, καταδεικνύει τη θλίψη και την οργή που προκαλεί ο θάνατος ενός σπάνιου πλάσµατος. Το ξόρκισµα της πατρικής µορφής είναι µια πρόκληση που διατρέχει πολλές διάσηµες σελίδες της ιστορίας της λογοτεχνίας. Ποιος δε θυµάται τα έργα του Κάφκα, του Φίλιπ Ροθ, του Μάρτιν Έιµις ή του Β. Σ. Νάιπολ για τον πολυαγαπηµένο ή αµφισβητούµενο γονιό του; Τώρα θα µας είναι δύσκολο να ξεχάσουµε κι αυτό το σπαρακτικό βιβλίο, γραµµένο µε γενναιότητα και τρυφερότητα από τον Έκτορ Αµπάδ Φασιολίνσε.

Héctor Abad Faciolince (Συγγραφέας)

Ο Έκτρο Αμπάδ Φασιολίνσε γεννήθηκε το 1958 στο Μεδεγίν της Κολομβίας. Σ’ αυτή την πόλη έκανε τις σπουδές του -όλες ημιτελείς- στην ιατρική, στη φιλοσοφία και στη δημοσιογραφία. Μετά την αποβολή του από το Μπολιβαριανό Ποντιφικό Πανεπιστήμιο (εξαιτίας ενός ασεβούς άρθρου του εναντίον του πάπα), ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία. Γύρισε στην Κολομβία το 1987, την ίδια χρονιά όμως, μετά τη δολοφονία του πατέρα του από τους παραστρατιωτικούς και τις απειλές εναντίον και της δικής του ζωής, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου δίδαξε ισπανικά μέχρι το 1992. Επιστρέφοντας και πάλι στην Κολομβία, δούλεψε ως μεταφραστής από τα ιταλικά και ξεκίνησε τη συγγραφική του σταδιοδρομία. Έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα (“Agnosta” (2004), “Asuntos de un hidalgo disoluto” (1994), “Fragmentos de amor furtivo” (1998) και “Basura” (2000), με το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο Νεωτερικής Αφήγησης της Casa de America της Μαδρίτης), δύο συλλογιές διηγημάτων (“Malos pensiamientos” (1991) και “El amanecer de un marido” (2010)), ταξιδιωτικά “Oriente empieza en el Cairo” (2001), ένα προσωπικά λεξικό “Palabras Sueltas” (2002), κι ένα βιβλίο ακαθόριστου είδους “Συνταγές για απογοητευμένες γυναίκες” (1996). Η “Λήθη που θα γίνουμε” του χάρισε το 2012, το Wola-Duke Human Rights.

 

Τιτίνα Σπερελάκη (Μεταφραστής)