Η Εξελικτική και Πολιτιστική πορεία της Γυναίκας από το Απώτατο παρελθόν μέχρι σήμερα στηρίζεται στην “Θήλεια Αρχή”. Στο Ναό της φυσικής θρησκείας που ιερουργεί η Γυναίκα, ο Έρωτας και η Μητρότητα είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ζωής της.
Η λατρεία της “Θηλυκής Αρχής” γεννήθηκε από το θαυμασμό, που ένιωθαν οι πρώτοι Πρόγονοί μας παρατηρώντας το σώμα της γυναίκας να αιμορραγεί ανώδυνα, ακολουθώντας τους ρυθμούς της Σελήνης.
Με τις κυκλικές μεταμορφώσεις της Κυοφορίας και του Τοκετού μπορούσε να γεννάει άνδρες και γυναίκες σαν μικροσκοπικά βρέφη, να παράγει γάλα, να θηλάζει και να φροντίζει με αγάπη για την ανατροφή τους.
Η συνουσία δεν συνδεόταν με την αναπαραγωγή και για χιλιάδες χρόνια μέχρι την εμφάνιση της Γεωργίας, η “Πατρότητα” δεν είχε αναγνωριστεί.
Με την πάροδο του χρόνου το θαύμα του γυναικείου σώματος ως πηγή Ζωής, Θανάτου και Αναγέννησης ενσωματώθηκε στην ιερή παρουσία και λατρεία της “Μητέρας Θεάς”, που στη Μήτρα της εμπεριέχει όλη τη Γονιμική δύναμη του Σύμπαντος.
Στην επιφάνεια της Γης παρήγαγε την πολύτιμη τροφή για όλα τα έμβια όντα και στα βάθη της Μήτρας της δεχόταν τους νεκρούς.
Η Παλαιά Ευρώπη από την Ισπανία μέχρι τα βάθη της παγωμένης Σιβηρίας για χιλιετηρίδες δεν είχε θεούς. Τα “Παλαιολιθικά ειδώλια”, τα οποία χρονολογούνται από το 25.000 π.Χ δοξάζουν τα Μυστήρια του θηλυκού σώματος, που μπορούσε να παράγει μόνο του τα ανθρώπινα όντα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά επανεμφανίζονται στα “Νεολιθικά ειδώλια” και είναι η αρχαιότερη θρησκευτική σύλληψη στην Ιστορία του Ανθρώπου.
Όσο αναπτυσσόταν η κοινωνία, τόσο αναπτυσσόταν μαζί και οι δυνάμεις της Μεγάλης Θεάς, ενεργητικές και παθητικές, δημιουργικές και καταστροφικές, ήρεμες και κεραυνοβόλες και ήταν γνωστή με πολλά ονόματα σχεδόν σε όλους τους “Προιστορικούς Πολιτισμούς” της Γης .
Με την “Πατριαρχική επιβολή” επακολούθησαν Πολιτιστικές καταστροφές και πολλές φορές ο άνθρωπος μετάνιωσε για τον απολεσθέντα παράδεισο της “Μητριαρχίας”.
Όλο και πιο πολύ η Αρχαιολογία αποδεικνύει, ότι πράγματι υπήρξε μια “Μητριαρχική Εποχή” που κράτησε αμέτρητες χιλιετίες, μέχρι την έναρξη της καταγραμμένης Ιστορίας.
Μέσα στην Πολιτισμική Πορεία του Ανθρώπου, η βασανιστική καταπίεση της Γυναίκας σκότωσε πολλές από τις δημιουργικές της δυνάμεις και η κρίση του σημερινού Πολιτισμού είναι η κρίση του άνδρα, που υπεξαίρεσε την Καθοδήγηση της Ανθρωπότητας από τις σοφές κι αιώνιες “Μεγάλες Μητέρες”.
Σήμερα η “Μητριαρχία” ως κοινωνικό σύστημα αν και έχει εξαφανιστεί, ποτέ δεν χάθηκε το Μεταφυσικό της υπόβαθρο και ποιος μπορεί να ξέρει, αν στις επόμενες χιλιετίες δεν θα ξανακερδίσει ακόμη μία φορά ένα μεγάλο μέρος της δύναμης, που είχε στην “Εποχή της Γυναικείας Επικυριαρχίας”;
Ελευθερία Αναγνωστάκη – Τζαβάρα (Συγγραφέας)
Η Ελευθερία Αναγνωστάκη – Τζαβάρα είναι ποιήτρια. Γεννήθηκε την ημέρα της Απελευθέρωσης της Αθήνας και ονομάστηκε τιμητικά Ελευθερία. Σπούδασε στο Λονδίνο Φιλοσοφία και Φιλολογία κι εργάστηκε για πολλά χρόνια ως καθηγήτρια σε Ιδιόκτητο Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών. Νεαρή της δόθηκε η ευκαιρία να ταξιδέψει εργαζόμενη ως Information Officer σε κρουαζιερόπλοιο και να διαπλεύσει τον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό, τον Ινδικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο, σ’ έναν Περίπλου της Γης. Τα ταξίδια αυτά της χάρισαν την ευκαιρία να επισκεφτεί πολλές χώρες του πλανήτη και να μελετήσει την κουλτούρα και τον πολιτισμό διαφόρων λαών, όπως της Ν. Αφρικής, των Αβορίγηνων της Αυστραλίας, των Μαορί της Ν. Ζηλανδίας, των κατοίκων των νησιών της Πολυνησίας Φίτζι, Σαμόα, του Μεξικού και της σύγχρονης Αμερικής.
Η αγάπη της για την Αρχαιολογία και για το Απώτατο Παρελθόν της Γης, την έφερε σ’ επαφή με ανθρώπους πολλών εθνικοτήτων με διαλέξεις και ταξίδια στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ζωγραφίζει πέτρες, κρύσταλλα και καθρέφτες. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις. Δραστηριοποιήθηκε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στη Δυτική Αττική για πολλά χρόνια.
Η Ελευθερία Αναγνωστάκη – Τζαβάρα παρουσιάστηκε στα Ελληνικά Γράμματα το 1965 σε νεαρότατη ηλικία με δημοσιεύσεις στα περιοδικά Νέα Εστία, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Κρητική Εστία, Ηπειρωτική Εστία, Παναθήναια κ.ά. Ασχολείται με παρουσιάσεις και κριτική βιβλίων, εικαστικών έργων, χοροθέατρο και διαλέξεις. Παρουσιάζει ποιητικά δρώμενα και συνεργάζεται με πολλά Λογοτεχνικά, Ιστορικά και Φιλοσοφικά περιοδικά.
Βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχει λάβει μέρος σε πολλά Συνέδρια Αρχαιολογίας και Φιλοσοφίας στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.
Διετέλεσε Γραμματέας της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών, Γ. Γραμματέας και Πρόεδρος του Δ.Σ της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών επί σειρά ετών.
(Πηγή: “Εκδόσεις Καμπύλη”, 2022)
