Στο πρώτο κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο, ο Ζιράρ συμπυκνώνει τη θεωρία της μιμητικής επιθυμίας, που αποτελεί τη δική του συνεισφορά όχι μόνο στην κριτική της λογοτεχνίας, αλλά και στην ιστορία της βίας, της θρησκείας και της επιθυμίας. Φραγμός στην ανθρώπινη επιθυμία δεν υπάρχει: όσα επιδιώκει ένα μεμονωμένο μέλος της κοινότητας μπαίνουν στο στόχαστρο των υπολοίπων. Και ακριβώς επειδή οι άλλοι τα εποφθαλμιούν, εκείνος τα λατρεύει διπλά. Διαφαίνεται εδώ το περίφημο «μιμητικό τρίγωνο», που συνδέει τον επιθυμούντα, το επιθυμούμενο αντικείμενο και τον μεσολαβητή-πρότυπο.
Το δεύτερο κείμενο αφορά ένα γνωστό από τη βιβλιογραφία συνέδριο στο οποίο συμμετείχε ο Ζιράρ, αλλά ταυτόχρονα την άγνωστη εν πολλοίς συνάντησή του με τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Στο Δεκαήμερο του Σεριζύ, με θέμα την «Αυτοοργάνωση», οι δυο τους συγκρούονται για την ενδεχομενικότητα στις ανθρώπινες υποθέσεις. Ο καθολικός Ζιράρ –ο ίδιος τοποθετεί τη μεταστροφή του από τον σκεπτικισμό στον χριστιανισμό το 1958– απέναντι στον μαχητικό άθεο Καστοριάδη. Ο αφηγητής του Ιερού εντός της κοινωνίας απέναντι στον εισηγητή της αυτονομίας, που εξορίζει τη θρησκεία. Ο ντετερμινιστής, που αναζητά υπεριστορικούς κανόνες για τη θέσμιση των κοινωνιών, και ο υπέρμαχος του πολιτικού αναστοχασμού και της πράξεως.
Rene Girard (Συγγραφέας)
Ο Ρενέ Ζιράρ γεννήθηκε το 1923 στην Αβινιόν. Η ιδιαίτερη ευαισθησία του για την πολιτιστική κληρονομιά (ο πατέρας του ήταν συντηρητής στο μουσείο Calvet και στο παλάτι των Παπών) τον οδήγησε να σπουδάσει ιστορία και αρχειονομία στη φημισμένη Σχολή της Σάρτρης. Το 1947 εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Δίδαξε γαλλική λογοτεχνία και ανθρωπολογία στα πανεπιστήμια Μπάφαλο, John Hopkins και Στάνφορντ (Καλιφόρνια), όπου και διαμένει σήμερα. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα εξής βιβλία του: “Το εξιλαστήριο θύμα”, “Η βία και το ιερό” (Εξάντας 1991), “Η αρχαία οδός των ασεβών” (Εξάντας 1991), “Σαίξπηρ, οι φλόγες της ζηλοτυπίας” (Εξάντας 1993), “Κεκρυμμένα από καταβολής” (Χριστάκης 1994), “Ρομαντικό ψεύδος και μυθιστορηματική αλήθεια” (Ίνδικτος 2001), “Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν” (Εξάντας 2002).
Χρήστος Γροσδάνης (Μεταφραστής)
