Η παράδοση μέσα από τη νεωτερικότητα

Η έννοια της παράδοσης από πού προκύπτει; Δηµιουργήθηκε από εκείνους που ερευνούν τις παραδόσεις ή από εκείνους των οποίων τις παραδόσεις ερευνούν οι επιστήµονες; Και στις δύο περιπτώσεις εφαρµόζονται συγκεκριµένα κριτήρια για την παραδοσιακότητα, είτε αυτά δηλώνονται ρητά είτε όχι. Κι ενώ τα άτοµα ή οι οµάδες που ακολουθούν παραδοσιακές πρακτικές δεν είναι υποχρεωµένα να απαριθµήσουν τα κριτήρια που τους οδηγούν στο να χαρακτηρίζουν µια πράξη τους παραδοσιακή, δεν µπορεί να συµβαίνει το ίδιο µε εκείνους που µελετούν τις παραδόσεις επιστηµονικά. Στην ακαδηµαϊκή ανάλυση, οι παραδόσεις πρέπει να εξηγούνται και να µη χρησιµοποιούνται οι ίδιες ως εξηγήσεις επαναλήψεων, αναπαραστάσεων ή συµβολικής διασύνδεσης στις κοινωνικές πρακτικές, στις αξίες, στην ιστορία και στις πολιτικές της πολιτισµικής κληρονοµιάς. Το παρόν βιβλίο ρίχνει µια διεισδυτική µατιά στην «παράδοση» και στον «λαϊκό πολιτισµό», προκειµένου να εννοιολογήσει τους όρους αυτούς στoπλαίσιo του επιστηµονικού λόγου για τη νεωτερικότητα και τον µοντερνισµό. Το πρώτο τµήµα του βιβλίου είναι αφιερωµένο στη συζήτηση των εννοιών του “νεωτερικού” και του “παραδοσιακού” ως σύγχρονων εννοιών, καθώς και στη µελέτη του λαϊκού πολιτισµού από µια νεωτερική οπτική. Τονίζεται ότι η µη νεωτερικότητα δεν µπορεί να αναπαρασταθεί χωρίς τη µεσολάβηση του νεωτερικού, κάτι που καθιστά τις αναπαραστάσεις της µη νεωτερικότητας επιστηµολογικά νεωτερικές. Στο δεύτερο τµήµα του βιβλίου γίνεται εκτενής αναφορά στο φινλανδικό έθνος-κράτος και στη χρήση της λαϊκής παράδοσης από το έθνος-κράτος, τόσο για την έλλογη παραγωγή της φινλανδικής νεωτερικότητας όσο και για την κατασκευή της ετερότητας στη Φινλανδία. Οι ιδέες που διατυπώνονται εδώ µπορούν να βρουν αντιστοιχία σε πολλές άλλες περιοχές του κόσµου, όπως και στην Ελλάδα.