Η σκουριά και το πυρ

Όλο και περισσότεροι πλέον αντιλαμβάνονται, ότι στην πραγματικότητα ο εχθρός -η μισαλλοδοξία, ο βιολογισμός, ο ρατσισμός και οι σύγχρονες παραφυάδες του φασισμού και του ναζισμού, η ολοκληρωτική κοσμοθεωρία, η μνημοκτονία, ο νεοναζιστικός αναθεωρητισμός και η μνησικακία- αν και ηθικά έκπτωτος, ποτέ δεν βρέθηκε εκτός των τειχών στην ευημερούσα μεταπολεμική Ευρώπη των αλλεπάλληλων κυμάτων διεύρυνσης και ενοποίησης που καμώνονταν αυτάρεσκα ότι στον πυρήνα της ταυτότητάς της έχει τοποθετήσει τη συνείδηση της καταστροφής. Η αναγκαία εργασία πένθους δεν συντελέστηκε. Η επεξεργασία του τραύματος παρέμεινε στα αρχικά της στάδια. Το βιβλίο είναι η συνέχεια και το επιστέγασμα μιας δεκάχρονης τουλάχιστον διανοητικής περιπέτειας, η οποία κατέληξε σε μία σειρά προσεγγίσεων που αφορούν τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες, το κράτος, οι πολιτικές ηγεσίες, οι κοινότητες μνήμης, η ιστοριογραφία, η Δημόσια Ιστορία, η πολιτισμική βιομηχανία και η σχολική Ιστορία, αντιμετωπίζουν τις ποικιλώνυμες ετερότητες στη διαδρομή της Ιστορίας, και, κυρίως, χωροθετούν και νοηματοδοτούν τις “ευαίσθητες σελίδες” της, ειδικά αυτές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το νοητικό κέντρο των προσεγγίσεων αυτών είναι οι έννοιες του τραύματος και της μνήμης, ενώ το προνομιακό πεδίο εφαρμογής τους είναι η διαχείριση της αρνητικής κληρονομιάς του Ολοκαυτώματος στον δυτικό κόσμο.