Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη

Τολμηρός, με ατελείωτη όρεξη να γνωρίσει τον κόσμο αψηφώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν, πόσο μάλλον για ένα γάτο, ο Τζον Αφεντούλης ταξίδεψε παντού. Έφτασε μέχρι την Αμερική, λαθρεπιβάτης στα αμπάρια ενός πλοίου. Έγινε μεγιστάνας, έκανε περιουσία τεράστια και την έχασε μέσα σε μία νύχτα. Και λαθρεπιβάτης ξανά, με ένα μπογαλάκι με όλα του τα υπάρχοντα, γύρισε πίσω στην πατρίδα του, που τόσο είχε νοσταλγήσει. Όλα όμως στην παλιά του γειτονιά είχαν αλλάξει. Φτωχός και ξεπαγιασμένος βλέπει στην αυλή κάποιου χαλάσματος ένα ξύλινο σκυλόσπιτο. Μπήκε μέσα με δισταγμό. Ήταν άδειο και έμοιαζε εγκαταλελειμμένο. Μια βαριά σκιά και μια ζεστή ανάσα τον τίναξαν από τον ύπνο. “Με λένε Ουίσκι. Μη με φοβάσαι, δύσκολο πράγμα η παγωνιά, αλλά η μοναξιά ακόμη δυσκολότερη”, ήταν οι πρώτες κουβέντες του λυκόσκυλου στον Τζον Αφεντούλη, που σήμαναν ταυτόχρονα και την αρχή μιας δυνατής και ασυνήθιστης φιλίας. Όλοι στη γειτονιά τους κοίταζαν με μισό μάτι, άλλοι τους χλεύαζαν ανοιχτά κι άλλοι τους κακολογούσαν πίσω από την πλάτη τους. “Μα πού ακούστηκε φιλία γάτου με σκύλο; Πάει, χάλασε ο κόσμος”, έλεγαν όλοι. Όμως οι δύο φίλοι δεν το έβαλαν κάτω. Με τα παιχνιδιάρικα κατορθώματά τους άρχισαν να σκορπίζουν τη χαρά στη γειτονιά, μέχρι που έμαθαν σε μικρούς και μεγάλους να κελαηδούν, ενώ οι ίδιοι ταξίδευαν συχνά σε φανταστικούς πλανήτες μ’ ένα χάρτινο καράβι από εφημερίδες.

Χρήστος Μπουλώτης (Συγγραφέας)

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου τριάντα βιβλία. Το πρώτο του βιβλίο “Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας” κέρδισε το ευρωπαϊκό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας (Pier Paolo Vergerio, 1989). Ανάμεσα σε άλλες λογοτεχνικές διακρίσεις, τιμήθηκε στην Ελλάδα το 2000 με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας για το έργο του “Το άγαλμα που κρύωνε”.

 

Φωτεινή Στεφανίδη (Εικονογράφος)

Η Φωτεινή Στεφανίδη γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Την πρώτη επαφή με την τέχνη την είχε κοντά στον πατέρα της, τον ζωγράφο Γιάννη Στεφανίδη. Σπουδές ξεκίνησε σε ηλικία δεκαέξι χρονών, αρχικά σχέδιο, κατόπιν ζωγραφική, φρέσκο και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Για πέντε χρόνια δίδασκε ζωγραφική και χαρακτική σε ομάδες παιδιών του δημοτικού. Έχει εικονογραφήσει ως τώρα πάνω από είκοσι βιβλία για παιδιά και μεγάλους. Έχει στο ενεργητικό της ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, χαρακτικής και εικονογράφησης στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του κόσμου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (1995-2005), με το πρώτο βραβείο στην Μπιενάλε Αραβικού Κόσμου (1998), πήρε τη χρυσή πένα στην Μπιενάλε Εικονογράφησης Βελιγραδίου (2005), έχει αποσπάσει πλακέτα εικονογράφησης στην Μπιενάλε της Μπρατισλάβα (2001) και το πρώτο βραβείο στη Βαλκανική Τριενάλε Ex-libris του Βελιγραδίου (2002). Το 2004 ήταν υποψήφια για το διεθνές βραβείο Άντερσεν. Το 2003 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης. Το 2007 πήρε το βραβείο του περιοδικού “Διαβάζω” και το βραβείο εικονογράφησης ΕΒΓΕ. Είναι υποψήφια βραβείου Astrid Lindgren για το 2008.