Η τοξική εποχή μας

Η διαδρομή προς την Τοξική Εποχή μας ξεκινά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Οι δημοκρατίες πολλαπλασιάζονται. Σταδιακά όλα στραβώνουν. Οι τοξίνες έχουν δύο εστίες: Η μία αφορά την απόλυτη ανομία της Αμερικής, την καταρράκωση του διεθνούς δικαίου και το ποδοπάτημα των φιλελεύθερων αξιών. Η δεύτερη αφορά την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αυτές προκαλούν κοινωνικά ρήγματα και πολιτική πόλωση. Οι ανισότητες εκτοξεύονται. Στην Αμερική γεννιέται ο τραμπισμός και ο απόλυτος διχασμός. Και όμως, από το 1945 έως το 1975 οι καπιταλιστικές δημοκρατίες είχαν πετύχει ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό θαύμα καθώς το κράτος πρόνοιας ενσωμάτωνε όλη την κοινωνία. Όμως αυτό το πολιτικό πρότυπο γκρεμίζεται. Η ασυδοσία των ανεξέλεγκτων αγορών προκαλεί την παγκόσμια κρίση του 2007-2008. Το αποτέλεσμα είναι οι πλούσιοι να γίνουν πολύ πλουσιότεροι, ενώ η μεσαία τάξη υποβαθμίζεται και η εργατική ισοπεδώνεται. Οι οικονομικές ελίτ αποκτούν τεράστια επιρροή στον χώρο της πολιτικής, με ασήμαντους πολιτικούς ως ανδρείκελα. Από το 2006 οι δημοκρατίες μειώνονται και γίνονται λιγότερο δημοκρατικές. Οι δικτατορίες αυξάνονται και γίνονται ακόμη πιο σκληρές. Ο Ρώσος δικτάτορας εισβάλλει στην Ουκρανία δηλώνοντας πως αυτή δεν υπάρχει ως αυτόνομη χώρα! Η υπέρμετρη επιρροή των οικονομικών ελίτ, η πόλωση, οι ανισότητες τραυματίζουν τις κοινωνίες. Αυτή είναι η Τοξική Εποχή μας.

Γιάννης Λούλης (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Λούλης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Είναι πολιτικός αναλυτής και επικοινωνιολόγος. Έχει διδακτορικό (Ph.D.) από το Πανεπιστήμιο του Cambridge (Emmanuel College) και MΑ στην “Πολιτική Συμπεριφορά” από το Πανεπιστήμιο του Essex. Σπούδασε Νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Ως επικοινωνιολόγος συμβουλεύει, σε ζητήματα στρατηγικής, δημόσια πρόσωπα και επιχειρήσεις, κυρίως εκτός Ελλάδος και ιδίως στην Κύπρο. Ως πολιτικός αναλυτής, έχει δημοσιεύσει άρθρα σε όλες τις μεγάλες ελληνικές εφημερίδες. Για εννέα χρόνια, έκανε το σχόλιο “ΝΗΦΑΛΙΑ” στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ. Την περίοδο 1980-1996, αρθρογραφούσε στη Wall Street Journal. Στα βιβλία του που αφορούν το πολιτικό πλαίσιο της Μεταπολίτευσης περιλαμβάνονται: “Η κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα” (1995), “Τα είκοσι χρόνια που άλλαξαν την Ελλάδα” (Α΄ έκδοση, 2001, Β΄ έκδοση, 2003), “Το τέλος μιας κυριαρχίας” (2004), “Πολιτική Κυριαρχία: πώς κερδίζεται, πώς χάνεται” (2006), “Η μάχη του 2007” (2008). Η τριλογία του που αφορά την αδιέξοδη πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή περιλαμβάνει τα βιβλία: “Η επικίνδυνη υπερδύναμη” (2003), “No Happy End” (2005), “Οι Απειλές” (2010). Οι δημοσιεύσεις του εκτός Ελλάδος περιλαμβάνουν το βιβλίο “The Greek Communist Party 1940-1944”, Λονδίνο, 1982, τη μονογραφία “Greece Under Papandreou: NATO’s Ambivalent Partner”, Λονδίνο, 1985. Επίσης, τα άρθρα-αναλύσεις “Papandreou’s foreign policy”, Foreign Affairs, Νέα Υόρκη, 1984-1985, “The Greek malaise”, Encounter, Λονδίνο, 1986, δυο αναλύσεις για την Εθνική Αντίσταση στο αφιέρωμα του Revue d’ histoire de la deuxieme guerre mondiale, Παρίσι, 1984 κλπ.

(φωτογραφία: Χάρης Παπαδημητρακόπουλος)