Θέλω να γίνω Νατσιόν – Περιστατικά από την πρωταρχική συμβολή της Ζακύνθου στο 1821

Η Συμβολή της Ζακύνθου στην Επανάσταση του ’21 υπήρξε πρωταρχική, τόσο που χωρίς αυτή είναι αμφίβολο αν θα είχε δικαιωθεί ο Αγώνας. Μια απλή προσέγγιση, όπως αυτή που επιχειρείται σε αυτό το βιβλίο, ιστορικών γεγονότων, των απομνημονευμάτων των Αγωνιστών και των επισήμων ιστορικών πηγών, είναι ικανή να το δείξει. Όμως αποσιωπάται επειδή πρέπει να πέσει σκιά: Στην αρπαχτική συμπεριφορά κατά την Επανάσταση στα Δάνεια της Αγγλίας και στις περιουσίες των Τούρκων από τους Πρόκριτους της περιόδου της Τουρκοκρατίας, οι οποίοι επικράτησαν και μετά την Απελευθέρωση και απετέλεσαν τα πολιτικά τζάκια και τον αφρό της κοινωνίας. Στους δύο Εμφύλιους Πολέμους για τη νομή της εξουσίας και του χρήματος. Στην αμέριστη συμπαράσταση της Ζακύνθου, σε εφόδια, πολεμιστές, νουθεσίες, φιλοξενίες και διαμεσολαβήσεις στις αυλές των ισχυρών της Ευρώπης. Στη συμβολή της Διεθνούς Μασονίας, πολύ διαφορετικής από ό,τι σήμερα, και του Διονυσίου Ρώμα, κυρίως στον ρόλο του άτυπου Υπουργείου Εξωτερικών των επαναστατημένων. Στο γεγονός ότι η Ζάκυνθος και τα Επτάνησα δεν συμμερίζονταν την εθνικιστική Μεγάλη Ιδέα, η οποία κατέληξε στην Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά πρέσβευαν τον πατριωτισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη στο νέο Κράτος. Σαν να μην έφταναν αυτά, τα Επτάνησα και ο πολιτισμός τους αντιμετωπίστηκαν από το μετεπαναστατικό ελληνικό κράτος ως ξένο σώμα, φράγκικο και ως τέτοιο απομονώθηκαν και αφέθηκαν στον πολιτιστικό μαρασμό. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως κατέστρεφαν ένα τμήμα του ελληνισμού, του ελληνικού έθνους με διαφορετική ιστορική εξέλιξη. Δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν από την υπεροχή του πολιτισμού του Ιονίου. Παρατίθεται ονομαστικός κατάλογος με βιογραφικά των ζακυνθινών αγωνιστών του 1821.

Διονύσης Βίτσος (Συγγραφέας)

Ο Διονύσιος Βίτσος είναι εκδότης, γεννήθηκε το 1956 στην Ζάκυνθο και σπούδασε Οικονομικά και, στη συνέχεια, Νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1974 μέχρι το 1993 εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, από όπου παραιτήθηκε για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις εκδόσεις, αφού από το 1984 είχε ιδρύσει τον εκδοτικό οίκο “Περίπλους”, ο οποίος αρχικά εξέδιδε το πανελλήνιας κυκλοφορίας ομώνυμο περιοδικό για τα Γράμματα και τις Τέχνες. Παράλληλα διετέλεσε Γενικός Διευθυντής μεγάλης αθηναϊκής εκδοτικής εταιρείας και Διευθυντής Επτανησιακής Εκδοτικής Σειράς σε αθηναϊκό εκδοτικό οίκο. Eπίσης Κριτικός Θεάτρου αθηναϊκής εφημερίδας, Παραγωγός ραδιοφωνικών πολιτιστικών εκπομπών στην κρατική και ιδιωτική ραδιοφωνία, Διοργανωτής εικαστικών εκθέσεων και συνεδρίων, ενώ πολλά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ζακυνθινές και αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ζακυνθίων Αθήνας (1983-1993), Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ζακυνθιακών Σπουδών και μέλος του Δ.Σ. επί δεκαετία, Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας ζακυνθινών Πολιτιστικών Ερευνών. Ιδρυτής και Διοργανωτής Ελεύθερου Πανεπιστημίου Δήμου Ζακυνθίων (1988-1990). Επίσης συμμετείχε σε Διεθνή επιστημονικά συνέδρια και δίδαξε την τέχνη των εκδόσεων σε σεμινάρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Mέλος του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων Από το 1993 οι “Εκδόσεις Περίπλους” επεκτάθηκαν και στις εκδόσεις βιβλίων σε πανελλήνια κλίμακα. Το 1999 ίδρυσε την εκδοτική εταιρεία βιβλίων, την “Π Εκδοτική ΑΕΕΕ”, η οποία εντάχθηκε στον Όμιλο επιχειρήσεων Ιmako του Πέτρου Κωστόπουλου και είχε το δικαίωμα της χρήσης της επωνυμίας “Εκδόσεις Περίπλους”. Από το 2005 οι “Εκδόσεις Περίπλους” αποδεσμεύτηκαν από την Imako και επανήλθαν εξολοκλήρου στον Διονύση Βίτσο. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα 850 και πλέον τίτλους βιβλίων και 53 τεύχη του περιοδικού “Περίπλους”. Έχει μεταφράσει 20 βιβλία και έχει γράψει τα: (1997) “Κονεμένος Νικόλαος: Τα ματογυάλια”, Ωκεανίδα (2002, 2016) “Ζακυθινά φαγιά, ψωμιά και γλυκίσματα”, Περίπλους (2008) “Ιδού ο μαλάκας”, Περίπλους (2017, 2019) “Οι ζακυνθινοί εβραίοι (15ος -20ος αι.) και η διάσωσή τους από τους ναζί”, Περίπλους (2014) Στην αυλή του Σουλεϊμάν, Περίπλους