Θέρωτα

Τι κοινό έχουν τα στάχυα με τα κείμενα; Πρώτα πρώτα τη σπορά. Έρχεται η ιδέα-σπόρος και ριζώνει την κατάλληλη στιγμή, θρέφεται με ήλιο, δάκρυα και υπομονή, μεστώνει και γέρνει κάποτε για το θερισμό. Άλλα στάχυα είναι θερωτά και άλλα όχι. Άλλα κρύβουν μια υπόσχεση και άλλα είναι κούφια. Ο θερισμός είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Όταν κατακαθίσει η σκόνη στο μύλο που αλέθει το στάρι, σε άλλους μένει η γεύση της ηφαιστειακής τέφρας, σε άλλους η άχνη ζάχαρη των γλυκών. Το στάχυ χορταίνει τη μικρή πείνα και το κείμενο τη μεγάλη πείνα. Η μόνη διαφορά ότι στα κείμενα δεν θερίζεις ό,τι σπέρνεις.

Νικητούλα Καπελλάκη (Συγγραφέας)

Η Νικητούλα Καπελλάκη γεννήθηκε στον Αχεντριά Μονοφατσίου Ηρακλείου Κρήτης το 1974. Σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Θεατρολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει γράψει θεατρικά έργα και τρία απ’ αυτά έχουν παρασταθεί από ερασιτεχνικούς θιάσους στα Χανιά, σε σκηνοθεσία της ίδιας. Επίσης, έχει γράψει διηγήματα, ένα παραμύθι, μια νουβέλα, στίχους και ποιήματα. Το 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το κοράσο και άλλα διηγήματα» και το 2022 τα διηγήματα «Ο μεγάλος φόβος».

(Πηγή: “Εκδόσεις Κομνηνός”, 2022)