Θα ήσουν παντελώς ανυπεράσπιστος

Το φύλλο δυνατό και σαρκώδες ανασαίνει φτερουγίζοντας. Είμαστε κοντά στο έλεος αλλά πώς ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον με χέρια τυλιγμένα στις γάζες της συντριβής; ……..… Κι αν δεν ήταν η λευκή σελίδα θα ήσουν παντελώς ανυπεράσπιστος. Η τρίτη ποιητική συλλογή της Δήμητρας Κωτούλα, εκκινώντας από τη λευκότητα που περιτρέχει και, ως σιωπή, συναποτελεί την ποιητική σελίδα, εστιάζει στη σχεδόν ιαματική ικανότητα των λέξεων, ειδικά σε καιρούς απαιτητικούς. Οι δύο ενότητες του βιβλίου πραγματεύονται, ρητά ή αλληγορικά, την ανάγκη να μένουμε, ακόμη και στη δυστοπική συνθήκη και στην υπαρξιακή απειλή, επίμονοι, συμμετοχικοί, γενναιόδωροι – εν τέλει δημιουργικοί. Έτσι, φωτίζοντας τη συνάντηση με το θεμελιώδες, τα ποιήματα λειτουργούν οργανικά ως ενιαίο σύνολο, που επερωτά, αναστοχάζεται και δοκιμάζει τις αντοχές της ποιητικής γλώσσας: τη λειτουργία της ποίησης ως ψυχικής επιμέλειας και κοινωνικής πράξης.