Θεός φιλοσοφούμενος

Η περίφημη “στροφή” της φιλοσοφίας προς τη θρησκεία αναγνωρίζει στην έννοια του Θεού το όριο εκείνο επέκεινα των δυνατοτήτων του Λόγου, το οποίο συνιστά και το τέλος της φιλοσοφίας, στο βαθμό που αποτελεί μια πρόκληση στο να σκεφτούμε το άσκεπτο, να καταγράψουμε το ανεικόνιστο και να αρθρώσουμε το ανείπωτο. Στο βιβλίο αυτό αναλύονται διεξοδικά τα πλέον επίκαιρα και πιεστικά ερωτήματα για τον Θεό όπως αυτά καταγράφονται μέσα από τις σελίδες του έργου των στοχαστών που διαμορφώνουν την ευρωπαϊκή σκέψη στις ημέρες μας: του Heidegger και του Husserl, του Levinas και του Lacan, του Wittgenstein και του Derrida, της Kristeva και του Marion. Ποιος ή τι ακολουθεί μετά το “θάνατο του Θεού” που εξήγγειλε ο Νίτσε; Πού θα πρέπει να οριοθετήσουμε το φαινόμενο του Θεού στη νέα εποχή που εγκαινιάζεται από την κριτική που ασκήθηκε στη μεταφυσική και την οντοθεολογία; Πόσο διαφορετικός είναι ο Θεός της φιλοσοφίας από τον Θεό της θεολογίας και των θρησκειών;

Ιωάννης – Παντελεήμων Μανουσάκης (Συγγραφέας)

Ο καθηγητής Μανουσάκης διδάσκει φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Boston College των ΗΠΑ. Έχει εκδώσει δύο τόμους στα αγγλικά, “Traversing the Imaginary” (Rowman & Littlefield) και “After God” (Fordham University Press), και έχει μεταφράσει το έργο του M. Heidegger “Aufenthalte” (“Διαμονές”) στα αγγλικά (State University of New York Press). Έχει γράψει εκτεταμένα πάνω σε θέματα της φιλοσοφίας της θρησκείας και της φαινομενολογίας, και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στο “Λεξικό της Φιλοσοφίας” του Εδιμβούργου και σε άλλους συλλογικούς τόμους.

 

Μάριος Π. Μπέγζος (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Μάριος Περικλέους Μπέγζος γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε την εγκύκλια μόρφωσή του (1963 – 1969). Σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Αθηνών (1969 -1973), Γενεύης (1973 – 1974) και Τυβίγκης (1979 – 1981) με υποτροφίες του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (W.C.C.), της Γερμανικής Κρατικής Υπηρεσίας Μορφωτικών Ανταλλαγών (DAAD) και του Ερευνητικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Από το 1975 εργάζεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως επιστημονικός βοηθός του Νίκου Νησιώτη τον οποίο διαδέχθηκε μετέπειτα. Αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1985 με διατριβή για τη φιλοσοφία της θρησκείας του φυσικού Βέρνερ Χάιζενμπεργκ. Από το 1986 διδάσκει φιλοσοφία της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα δίνει μαθήματα φιλοσοφίας της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο του Μαρβούργου της Γερμανίας (Marburg an der Lahn) κάθε εαρινό εξάμηνο (1991 – 1994) και διδάσκει θρησκειολογικά μαθήματα (φαινομενολογία της θρησκείας, ψυχολογία της θρησκείας) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει αυτοτελή βιβλία και περί τα εκατόν πενήντα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, πανεπιστημιακές επετηρίδες και αφιερωματικούς τόμους. Είναι τακτικός συνεργάτης επιστημονικών λεξικών και εγκυκλοπαιδειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Παιδαγωγική και Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια, Φιλοσοφικό και Κοινωνιολογικό Λεξικό, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια της Εκδοτικής Αθηνών, Theologenlexikon κ.ά.) καθώς επίσης είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών (Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, Φιλολογικός Σύλλογος “Παρνασσός” κ.ά.). Το δοκιμιακό του έργο έτυχε διακρίσεων (Βραβείο Π. Φωτέα, 1999, Βραβείο Ελληνικού Κέντρου P.E.N. Club, 2007). Mελετήματά του έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες (αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ουγγρική, κινεζική) και έχει εκπονήσει δοκίμια σε αγγλική και γερμανική γλώσσα. Είναι έγγαμος (1979) και πατέρας ενός γιού (1983).