Θυμάμαι, θυμάσαι;

Σε μια ξένη πόλη ούτε δική μου ούτε δική σου, εκεί σε πρωτοείδα Μπορεί και να μ’ ήξερες από παλιά κι απλά με ξαναβρήκες Κι έβρεχε, χωρίς ομπρέλα Το θυμάσαι; την άλλη κιόλας μέρα φτιάξαμε ένα τρένο κίτρινο κόκκινο μπλε το βάψαμε και ταξιδεύαμε τη γη… νύχτες ταξιδεύαμε στον ουρανό… αστέρι και σταθμός Θυμάσαι; βρήκες το πιο μακρινό αστέρι κι είπες να το γυαλίσουμε να του φυτέψουμε μια λεύκα να μείνουμε για πάντα εκεί Θυμάσαι; όταν σου έδινα πορτοκάλι πήναινε να πει μόνο μαζί σου ταξιδεύω Με πέντε πορτοκάλια κάναμε πορτοκαλάδα την πίναμε μισή μισή Θυμάσαι; Κι έτρεχα κάθε άνοιξη σ’ όλη τη γη να βρω το πρώτο πρώτο λουλούδι για σένα βέβαια… Κατέβαινες στα βάθη του ωκεανού εσύ και μου ‘φερνες ένα κοχύλι Θυμάσαι; Άμα στο ζήταγα γινόσουνα ποτάμι λίμνη θάλασσα ωκεανός… Κι όταν το ζήταγες γινόμουνα κι εγώ Θυμάσαι; Μου έστελνες στον ύπνο μου όνειρα καλοπλυμένα, καλοχτενισμένα και τα δικά σου όνειρα εγώ τα ετοίμαζα Θυμάσαι; θυμάσαι τότε που κατέβηκα στον ύπνο σου μ’ ένα τεράστιο ροζ αερόστατο; Σου χάρισα ένα μύλο να τον κρατάς γερά γιατί φοβόσουν τα σκοτάδια Μου χάρισες έναν ολόιδιο κι εσύ το θυμάσαι ακόμη; Μια νύχτα χάθηκες σένα μεγάλο δάσος Είχες το μύλο δε φοβήθηκες… κι έτρεξα και σε βρήκα Μου χάρισες ένα χρυσόψαρο που μέτραγε ως τα χίλια κι ένα τζιτζίκι και μια ζίνα κι ένα πουκάμισο άσπρο… το θυμάσαι; και σου μάθα να ζωγραφίζεις κάμπους και ποτάμια Μη πατάς πολύ το μολύβι σου ‘λεγα Μια αγκαλιά ψυχές το τοπίο κι οι ψυχές δεν έχουν περίγραμμα Θυμάσαι; Και μου μάθες να φτιάχνω χάρτινα καράβια Και χάρτινα κινέζικα πουλιά Μια μέρα είπαμε καιρός πια να εφεύρουμε την δική μας γραφή να μην την ξέρει άλλος Τη ζωγραφίσαμε στο πι και φι κοντά σ’ ένα ποτάμι, πάντα ένα ποτάμι τη θυμάσαι ακόμη εκείνη τη γραφή; Κι εφεύραμε ένα σωρό πράγματα από τότε τη σαντιγύ τον ήλιο τις αυπνίες την παλίρροια το σκούρο μπλε τα θυμάσαι όλα; Ότι δεν χώραγε στις λέξεις το κάναμε μικρές μικρές σημαιούλες πολύχρωμες Θυμάσαι πως τις ανεμίζαμε; Το μαγικό δωμάτιο που άλλαζε σχήμα ανάλογα με τη στάση του κορμιού μας το θυμάσαι; κι ήταν φορές που γινότανε ολοστρόγγυλο Θυμάσαι πότε; Μαζί διαβάζαμε τα πιο ωραία παραμύθια Κι όταν μας τέλειωσαν αρχίσαμε να παίζουμε δικά μας παραμύθια Μια φορά και έναν καιρό ήτανε δυο Θυμάσαι; Ήτανε δυο κι ήτανε σαν ένας ένας και πολλοί μαζί Χωρίζαμε για λίγο μόνο γιατί αλλιώς πως θ’ ανταμώναμε ξανά; Και σου ‘γραφα κάθε στιγμή κάτι τεράστια γράμματα Μου ‘γραφες και συ ακόμη πιο τεράστια Μια φορά όμως που άργησες πρόλαβε κι ήρθε ο χειμώνας που κράτησε όσο πέντε Κι όταν τέλειωσε ήρθε πάλι χειμώνας ακόμη πιο βαρύς Και δεν μπορούσες να γυρίσεις Έμεινες μακριά Και μου ‘γραψες Η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος… Μπορεί… όμως… τα πιο ωραία μας ταξίδια δεν τα ταξιδέψαμε ακόμη Σε περιμένω… ΕΛΑ Θα μετρήσω ώς το δέκα …. Χρήστος Μπουλώτης

Χρήστος Μπουλώτης (Συγγραφέας)

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου τριάντα βιβλία. Το πρώτο του βιβλίο “Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας” κέρδισε το ευρωπαϊκό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας (Pier Paolo Vergerio, 1989). Ανάμεσα σε άλλες λογοτεχνικές διακρίσεις, τιμήθηκε στην Ελλάδα το 2000 με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας για το έργο του “Το άγαλμα που κρύωνε”.

 

Σοφία Φόρτωμα (Εικονογράφος)

Η Σοφία Φόρτωμα γεννήθηκε στον Πειραιά το 1958. Κατάγεται από τον Πύργο της Τήνου. Σπούδασε στη Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1977-1982), στο Εργαστήριο Χαρακτικής με δάσκαλο τον Κων. Γραμματόπουλο, και τυπογραφία στην τέχνη του βιβλίου, με δάσκαλο τον Γ. Παπαδάκη. Υπότροφος του ΙΚΥ για την περίοδο 1978-1979. Από το 1992 έως το 2002 εργάστηκε ως εικονογράφος στο γυναικείο περιοδικό Marie Claire. Ζωγραφίζει συμμετέχοντας σε εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επίσης εικονογραφεί και επιμελείται έντυπα και βιβλία.