Ιατρική δεοντολογία, νοσολογία (Τόμος Β)

Στην Ιπποκρατική Συλλογή περιλαμβάνονται και έργα που πραγματεύονται διάφορα επιμέρους θέματα από τη μεγάλη περιοχή της ιατρικής δεοντολογίας και των προϋποθέσεων για την κατοχή και άσκηση της ιητρικής τέχνης. Το περιεχόμενό τους δείχνει καθαρά ότι οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ιατρική σαν μια τέχνη απόλυτα συνυφασμένη με τους υψηλότερους κανόνες της ηθικής και με την αγάπη για τον άνθρωπο.

Ιπποκράτης (Συγγραφέας)

Για τη ζωή του Ιπποκράτη που γεννήθηκε στην Κω, υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες. Ο πατέρας του ήταν γιατρός και ο Ιπποκράτης αναφέρεται από τον Πλάτωνα επίσης ως γιατρός διάσημος. Κατά την εξάσκηση του επαγγέλματός του βρέθηκε στην Αθήνα, στη Θάσο και στη μακεδονική βασιλική Αυλή. Αν και καμία από τις 60 σωζόμενες μελέτες των ιατρικών σχολών της Κω και της Κνίδου δεν φαίνεται με βεβαιότητα να έχει γραφτεί από αυτόν, ο Ιπποκράτης θεωρείται ο ιδρυτής της ιατρικής ως εμπειρικής επιστήμης που στηρίζεται σε αμερόληπτη παρατήρηση και περιγραφή των συμπτωμάτων των ασθενειών και σε μία κριτική διαγνωστική, χωρίς δεισιδαιμονίες.
Η ιστορική σημασία της ιπποκρατικής ιατρικής για την εποχή μας σχετίζεται ελάχιστα με συγκεκριμένες θεραπευτικές πρακτικές, αλλά πολύ περισσότερο, αφενός με τη συνειδητή απομάκρυνση από θεϊκές και μαγικές αντιλήψεις για την ασθένεια και την ίαση και αφετέρου με την τοποθέτηση της ιατρικής δραστηριότητας κάτω από μία ηθική επιταγή υπευθυνότητας. Ο “όρκος του Ιπποκράτη”, με τον οποίο καθομολογείται η εξάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος πάνω σε ηθική βάση, φαίνεται να έχει μεταγενέστερη προέλευση και να μην προέρχεται από τον ίδιο.